|
|
Humanitaire aspecten van het veiligheidshek |
![]() |
|
|
![]() ![]()
Beperking van bewegingsvrijheid Sommige Palestijnse dorpen en steden op de Westelijke Jordaanoever raken afgesneden van ander Palestijns grondgebied. Mensen die daar wonen, kunnen niet meer overal gaan waar ze willen en wanneer ze willen. Ze raken nagenoeg of helemaal afgesneden van werk, school, ziekenhuizen en gezondheidscentra, eigen stukken land, winkelcentra en markten en familie en kennissen. Dat is bijvoorbeeld te zien in en rond Jeruzalem. Palestijnen die op grondgebied van de Westelijke Jordaanoever wonen vlakbij Jeruzalem moeten een identiteitsbewijs hebben dat aangeeft dat ze daar thuishoren. Sommigen reizen iedere dag naar Jeruzalem om daar te werken. Palestijnen die in Jeruzalem wonen, moeten een identiteitsbewijs hebben dat aangeeft dat ze in de stad horen. Nadat de afscheiding door en rond Jeruzalem is gelegd, is woon-werkverkeer tussen de stad en het aangrenzende deel van de Westelijke Jordaanoever niet meer mogelijk. Bovendien komen er mensen aan de Jeruzalemse kant van de afscheiding te wonen die volgens hun identiteitsbewijs op Palestijns gebied thuishoren en omgekeerd. Een ander voorbeeld is de beperkte bewegingsvrijheid voor de 247.000 Palestijnen die in het gebied tussen de Groene Lijn en de afscheiding wonen en voor mensen die de zone willen bezoeken. Als Palestijnen dat gebied uit willen, moeten ze daar speciale papieren voor hebben en gebruikmaken van grensposten waar ze langdurig en grondig worden gecontroleerd. Ook mensen die het gebied binnen willen komen, moeten dat. Vaak zijn het boeren die buiten de zone wonen en land binnen de zone bezitten. ![]() Met Palestijnen die in enclaves wonen is het niet beter gesteld. Ook die kunnen niet zonder speciale papieren naar hun werk, hun land, naar school, naar familieleden en kennissen die buiten de enclave wonen of naar een ziekenhuis of kliniek buiten de enclave. Medische zorg Sommige gemeenschappen in enclaves hebben een gezondheidscentrum waar huisartsen en andere medewerkers eenvoudige behandelingen uitvoeren, maar voor een specialist moeten mensen de enclave uit. Voordat de enclaves ontstonden, gingen de meeste vrouwen naar een ziekenhuis om te bevallen, daarna maar de helft. Er zijn gevallen bekend van vrouwen die op het punt staan te bevallen, naar een ziekenhuis willen en bij een grenspost hun baby ter wereld brengen terwijl ze daar wachten tot ze erdoor mogen. Een groot probleem is er bijvoorbeeld ook voor mensen die regelmatig aan een kunstnier moeten en daarvoor naar een ziekenhuis buiten hun enclave moeten reizen. Ambulancepersoneel en andere mensen die een enclave binnen willen om daar spoedhulp te geven, kunnen daar niet zondermeer in. Dat geldt ook voor medewerkers van organisaties die zich met gezondheidszorg bezighouden. Daardoor kunnen kinderen niet altijd meer worden ingeënt tegen bepaalde ziektes en krijgen vrouwen na de geboorte van hun kind niet de zorg en voorlichting die ze willen hebben. ![]() Onderwijs Veel Palestijnse studenten en scholieren volgen onderwijs buiten hun dorp of stad. Maar als de school of universiteit waar ze dagelijks naartoe gaan, achter de afscheiding komt te liggen, wordt het in het gunstigste geval een langdurige reis. Een rit van enkele minuten wordt een reis van uren als scholieren eerst een flink stuk moeten reizen naar een grenspost, daar lang worden opgehouden en vandaar uit naar hun school gaan. Hun ouders moeten speciale papieren voor hen aanvragen om de grenspost te kunnen passeren. Veel kinderen kunnen niet meer naar school. Studenten die naar een universiteit willen die aan de andere kant van de afscheiding ligt (in Jeruzalem bijvoorbeeld) moeten daar soms van afzien. ![]() Woon-werkverkeer Hetzelfde probleem krijgen mensen die werk hebben buiten het dorp of de stad waar ze wonen. Als ze geluk hebben, moeten ze voor hun reis naar hun werk en terug meerdere uren uittrekken. Anderen raken hun werk kwijt om moeten binnen hun dorp of stad of er ergens anders aan de Palestijnse kant van de afscheiding de kost zien te verdienen. Mensen raken land, akkers en boomgaarden kwijt Ingrijpender is de komst van de afscheiding voor Palestijnse boeren die vlakbij de route van de afscheiding wonen of wier land aan de andere kant van de afscheiding komt te liggen. Wat hen al is overkomen of nog boven het hoofd hangt, maakt Tariq al Sjeikh, een boer in Beit Surik duidelijk in een BBC-nieuwsbericht van 30 juni 2004. ‘Ik wijs jullie erop dat om olijfbomen te planten zoals die hier en om olijfbomen te krijgen zoals die hier, je misschien wel 50 jaar nodig hebt om een boomgaard te krijgen zoals die hier en daarom is het voor ons pijnlijk om aan te zien hoe ons land overhoop wordt gehaald of niet meer te bereiken zal zijn.’ Mensen die op de route van de afscheiding wonen, moeten land afstaan aan de overheid. Ze mogen daartegen bezwaar aantekenen en als dat bezwaar wordt afgewezen, in beroep gaan, maar vaak haalt dat niets uit. Dan worden hun akkers of boomgaarden met olijf- en fruitbomen vernield om plaats te maken voor de afscheiding. Ook waterleidingen en irrigatiewerken worden vernield. ![]() Op de Westelijke Jordaanoever werken veel mensen in de landbouw. De meeste landbouwbedrijven zijn kleine familiebedrijven. Daar wordt het werk met de hand en met eenvoudige gereedschappen gedaan. Daardoor is de productie niet hoog en vaak nét genoeg om van rond te komen. In sommige tijden van het jaar, oktober bijvoorbeeld als de olijvenoogst wordt binnengehaald, is er veel werk te doen. Dit maakt de landbouw en daarmee de hele economie kwetsbaar voor de reisbeperkingen die boeren opgelegd krijgen. Akkers worden niet of niet voldoende onderhouden, oogsten niet helemaal binnengehaald enzovoort. Daardoor daalt de productie en ontstaan er zelfs voedseltekorten. Grondgebied Palestijnen wordt geannexeerd(?) Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 hebben joodse kolonisten in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever in totaal meer dan 40.000 hectare grondgebied in bezit genomen. De regeringsplannen rond de afscheiding laten zien dat het daar niet bij blijft. Bovendien behoren de stukken die tussen de afscheiding en de Groene Lijn komen te liggen, tot de vruchtbaarste van de Westelijke Jordaanoever. Palestijnen die aan de Israëlische kant van de afscheiding wonen, vrezen dat ze hun land kwijt raken en dan aan de Palestijnse kant van de afscheiding moeten gaan wonen. Ook zijn Palestijnen bang dat de Israëlische regering teruggrijpt op een landwet die stamt uit de tijd waarin Palestina deel uitmaakte van het Osmaanse rijk (tot 1917). Een artikel uit die wet zegt dat als de eigenaar van een stuk land vlakbij een gemeenschap ligt, dat drie jaar achtereen niet gebruikt voor landbouw terwijl het er wel geschikt voor is, hij het moet afstaan aan de staat. Als boeren hun land minstens drie jaar lang niet bewerken omdat ze het niet kunnen bereiken, zo luidt de redenering, zou de staat Israël dat krijgen. Palestijnen verwijten Israël met de bouw van de afscheiding nog méér Palestijns gebied te willen annexeren. Ze geloven dat de afscheiding een grens vormt waar niet meer aan getornd kan worden en niet een tijdelijke barrière voor Palestijnen die aanslagen willen plgen op Israëli’s. Vredesgroepen, mensenrechtenorganisaties en ook de Verenigde Naties sluiten zich daarbij aan. Watervoorziening ![]() Economie en samenleving in een wurggreep De bouw van de afscheiding is een zware klap voor de economie van de Westelijke Jordaanoever. De werkloosheid neemt toe omdat veel mensen die in Israël werken, hun baan kwijtraken. De landbouw brengt minder op omdat boeren hun land niet of niet voldoende kunnen onderhouden of omdat ze land kwijtraken. Steeds meer mensen die niet meer buiten hun gemeenschap (in Israël bijvoorbeeld) kunnen werken, gaan in de landbouw werken om de kost te verdienen. Geen werk of geen of weinig opbrengst van het land betekent armoede. Op de Westelijke Jordaanoever neemt de armoede sterk toe. Zelfs al wordt de bouw van de afscheiding gestaakt en worden de gedeeltes die al klaar zijn, weer afgebroken, dan zal de schade die al is aangericht moeilijk te herstellen zijn. Zoals de boer in Beit Surik al zei, zal het lang duren voordat de landbouw weer op poten staat. ![]() http://www.un.org/unrwa/emergency/barrier/part01.html http://www.un.org/unwra/emergency/barrier/part02.html http://www.un.org/unrwa/emergency/barrier/f-phase.html. Het eerste rapport is een algemeen rapport. Het tweede belicht de situatie in dorpen en steden in deze gebieden. Het derde bevat statistische gegevens over welke Palestijnse gemeenschappen in die gebieden in enclaves komen te liggen, het aantal inwoners in die gemeenschappen, het aantal vluchtelingen onder die bewoners en het aantal scholen en gezondheidscentra in die gemeenschappen. |
![]() |