|
|
|
| Drugs |
|
|
|
|
Van sommige soorten klaprozen -een andere naam voor de klaproos is papaver- kun je opium maken. Van opium kun je de pijnstillers morfine en codeïne maken. Van morfine kun je de drug heroïne maken. De zaden van deze klaprozen worden trouwens ook gebruikt als maanzaad op broodjes! Als je veel maanzaad hebt gegeten, kun je daarom soms positief voor drugs worden getest. Van de klaprozen wordt ook een spijsolie gemaakt en in Duitsland en Oostenrijk wordt maanzaad ook in de keuken gebruikt.
Opium, morfine en codeïne worden over de hele wereld gebruikt als pijnstiller in ziekenhuizen, maar je kunt het ook als drug gebruiken. De klaprozen die gebruikt worden voor opium die in ziekenhuizen wordt gebruikt, worden voornamelijk in India verbouwd. Er worden in Afghanistan al heel lang papavers voor de productie van opium verbouwd. Elk dorp had wel een veldje met papavers, maar die opium werd niet geëxporteerd. Het waren vooral oude mannen die de opium gebruikten. Tijdens de opstand tegen de Russen was er in Afghanistan geen centraal gezag dat toezicht op de productie van opium kon houden. Tegelijkertijd hadden de opstandelingen behoefte aan veel geld. Afghanistan werd daarom een centrum van de handel in opium.Sinds 1991 is Afghanistan de grootste producent van opium ter wereld. Het grootste deel van de productie wordt nu als drug geëxporteerd. Doordat er op meer akkers papavers werden gebouwd, moesten boeren meer voedsel op de markt gaan kopen. Klaproos of Papaver
De opiumsector is belangrijk voor de Afghaanse economie. Ongeveer 50% van het Afghaanse Bruto Binnenlands Product wordt verdiend door de verbouw van papavers. 87 procent van de opiumproductie en 63 procent van alle opiumteelt in de wereld vindt in Afghanistan plaats. De opiumsector is dus waarschijnlijk één van de weinige sectoren van de Afghaanse economie waar het land niet alleen maar grondstoffen of landbouwproducten exporteert, maar waarin het ook een rol speelt in de verwerking van grondstoffen. Doordat er meer heroïne in Afghanistan geproduceerd wordt, neemt het aantal verslaafden wel langzaam toe. De Afghaanse boeren die de papavers verbouwen, krijgen voor die papavers maar een klein gedeelte van de waarde van de opium die er uiteindelijk van gemaakt wordt. Soms levert een akker waarop papavers worden verbouwd nog minder op dan een akker waarop graan wordt verbouwd. Maar de boeren krijgen vaak een voorschot van de handelaren, waardoor ze zeker zijn van een inkomen. Welke houding de regering ,de ISAF of het Amerikaanse leger in Afghanistan ten aanzien van de opiumsector hebben, heeft dus zeer grote gevolgen voor de Afghaanse economie en dus ook voor de mensen in Afghanistan. Ook de prijs voor opium op de wereldmarkt heeft een grote invloed op de economie van Afghanistan. Heroïne is verslavend. Een overdosis kan dodelijk zijn. Zeker als het gespoten wordt is de kans op een overdosis aanwezig en is de kans op verslaving nog groter. Ook het gebruik van heroïne in combinatie met andere drugs kan de dood tot gevolg hebben. Omdat de heroïne die door dealers verkocht wordt eigenlijk altijd vermengd wordt met andere stoffen is het gebruik van heroïne dus ook zeer gevaarlijk. Wereldwijd zijn er zo’n 15 miljoen heroïneverslaafden. Heroïne is oorspronkelijk ontwikkeld als een geneesmiddel. Later gebruikten mensen het ook als drug. Dat is reden dat het gebruik tegenwoordig in bijna alle landen van de wereld illegaal is. Met name de regering van de Verenigde Staten meent dat het vernietigen van de oogst van papavers en coca een goede methode is om het gebruik van drugs tegen te gaan. De Verenigde Staten zijn er in de loop van de jaren negentig in Latijns-Amerika toe over gegaan militairen in te zetten bij de bestrijding van drugs.  De VS zette daar ook vliegtuigjes in die delen van het platteland -waar mogelijk gewassen werden verbouwd waarvan je drugs kunt maken- vanuit de lucht besproeide met pesticiden. Veel mensen vinden het daarom vanzelfsprekend dat het leger ook in Afghanistan betrokken wordt bij de bestrijding van drugs. Het is de vraag of dit een effectieve methode is. Wanneer er in Nederland te veel bier wordt gedronken, zijn er ook maar weinig mensen die overwegen dat op te lossen door de Beierse en Tsjechische hopplantages te vernietigen. Ook de Afghaanse Talibanregering verbood in 2000 de aanplant van papavers. Het gevolg was dat de prijs van de papavers bijna tien keer zo hoog werd. Vooral de prijs die de boeren ontvingen voor hun papavers steeg fors. De boeren wier oogst werd vernietigd, werden overigens straatarm. In een rapport van de Wereldbank over de Afghaanse economie wordt er op gewezen dat de ervaring met het vernietigen van de cocaoogst in Zuid-Amerika heeft laten zien dat boeren op deze sproeiprogramma’s vooral reageren door de productie te verplaatsen naar afgelegen gebieden. In diverse landen hebben deze sproeiprogramma’s tot grote politieke onrust geleid en in Bolivia zelfs tot de val van de regering. De Wereldbank zegt dat het ook niet werkt om ontwikkelingshulp afhankelijk te maken van de bereidheid om geen papavers meer te verbouwen. Zonder dat er eerst alternatieve inkomensbronnen zijn, hebben de programma’s die de oogst vernietigen alleen maar een slechte invloed op de plattelandseconomie. In Thailand en Pakistan is de overheid er inderdaad in geslaagd de productie van papavers blijvend te stoppen. Maar dat was het gevolg van een zeer geleidelijke politiek, die tientallen jaren duurde. Het is dus onverstandig om in Afghanistan -waar de drugssector veel belangrijker is dan hij in Pakistan en Thailand ooit was- resultaten binnen maanden of jaren te verwachten. 
Hoewel de teelt van papavers onder de Taliban ook verboden was, heeft de betrokkenheid van buitenlandse troepen of vertegenwoordigers van de regering in Kabul er nu al toe geleid dat de steun voor de Taliban groeit. Het is trouwens maar de vraag hoe enthousiast de aanhang van de regering in Kabul zijn over de strijd tegen drugs. Een gedeelte van de regering en veel Afghaanse overheidspersoneel zijn ook zelf of via familie betrokken bij de teelt van papavers. Zelfs ambtenaren die niets van drugs moeten weten, zien ook wel dat het voor veel mensen gewoon een belangrijke inkomensbron is. En als een papaverveldje met succes door de regering vernietigd wordt, zijn de motieven niet altijd zuiver. Soms is dat veld gewoon eigendom van een concurrent. Door de vernietiging van de oogst in de ene provincie, stijgt de prijs in de eigen provincie. De Wereldbank denkt dat de meest effectieve manier om de aanplant van papavers tegen te gaan er in bestaat er voor te zorgen dat mensen alternatieve bestaansmiddelen hebben. Maar als een dorp waar papavers verbouwd worden allerlei hulp krijgt als het daarmee stopt, kan dat er toe leiden dat een ander dorpen waar geen papavers verbouwd worden dan ook maar papavers gaat verbouwen. De prijzen stijgen als er veel dorpen stoppen immers en je komt nog in aanmerking voor hulp ook als je er later mee stopt. Of het vernietigen van de oogst in Afghanistan een negatieve uitwerking heeft op de consumptie van drugs in Nederland is niet zeker. De prijs van heroïne in Nederlands is vrij stabiel, onafhankelijk van de prijs in Afghanistan. Dat komt waarschijnlijk doordat de prijs voor een groot gedeelte bepaald wordt door de kosten van het smokkelen van heroïne van Afghanistan naar Nederland.  Heroïneverslaafden denken niet rationeel. Als de prijzen in Nederland stijgen, gaan ze niet minder gebruiken. Aangezien veel verslaafden hun verslaving financieren door criminaliteit, kan het wel zo zijn dat de overlast toeneemt. Als de prijzen stijgen, voegen de dealers ook meer andere stoffen toe aan de heroïne. En juist de onzuivere heroïne is het allergevaarlijkst voor de gezondheid van de gebruikers. Als de prijzen dalen, neemt de kwaliteit van de heroïne toe, maar neemt de kans op een overdosis -er zit dan meer werkzame stof in de heroïne- ook toe. Dat laat ook zien dat het consumeren van heroïne hoe dan ook een slechte zaak is. Gelukkig komen er in Nederland maar weinig heroïneverslaafden bij. Dealers die mensen in het partycircuit stimulerende middelen als cocaïne verkopen, geven hun klanten -die natuurlijk erg onrustig worden- soms het rustgevende middel heroïne. Die klanten weten vaak zelf niet dat ze heroïne innemen, maar zijn op een geven moment wel verslaafd. Ook dakloze jongeren die in contact komen met junks gaan soms heroïne gebruiken. Voor deze laatste groep lijkt het zinniger de dakloosheid op te lossen te bestrijden, dan in Afghanistan papavervelden te vernietigen. Vooral de krijgsheren hebben veel verdiend aan de drugssector van de Afghaanse economie. Door de drugssector aan te pakken hopen veel mensen de macht van de krijgsheren te verzwakken en de macht van de centrale regering te versterken. Maar het gezag van de centrale regering wordt natuurlijk ook ondermijnd als ze het belangrijkste bestaansmiddel van veel mensen vernietigt. 
In de provincie Uruzgan worden veel papavers verbouwd. In 2005 werden er op minder akkers papavers verbouwd dan in 2004, maar omdat het weer goed was, werden er net zoveel papavers geoogst. De Nederlandse regering vindt dat drugsbestrijding de verantwoordelijkheid van de Afghaanse regering is. De Nederlandse troepen mogen de Afghaanse regering wel bij de drugsbestrijding helpen.
Op dit moment is er wereldwijd een tekort aan opium in ziekenhuizen. Sommige mensen pleiten er daarom voor om de papavers in Afghanistan gewoon op te kopen er opium voor ziekenhuizen van te maken. Afghaanse boeren hebben dan een inkomen en het tekort aan opium in ziekenhuizen is ook opgelost. |
 |