Mali
|
Oppervlakte : Bevolking: Godsdienst: Vlag van Mali : Groen – Geel – Rood (Bron: Vlaggen Documentatie Centrum Nederland)
|
1 – Waar draait het om? 2 – Welke partijen? 3 – Chronologie 4 – Conflictbemiddeling 5 – Rondom conflicten 6 – Vooruitzichten 7 – Meer informatie op Internet |
![]() |
Waar draait het om?In de kern draait het conflict om gebruik van het land door twee bevolkingsgroepen met zeer van elkaar verschillende levensstijlen: de sedentaire (= op vaste plaats blijvend) boeren en de nomadische Touareg. Zoals vaker gebeurt bij nomadische volken, trekken de Touareg aan het kortste eind.
Ceremoniële verbranding van wapens tijdens de Flamme de la Paix in Timboektoe in 1996
De woestijn in de buurlanden, het huidige Mauritanië, Algerije en Niger behoort van oudsher tot het domein van de Touareg. Naast het hoeden van geiten en kamelen, verdienden ze ook geld met de karavaanhandel, bijvoorbeeld met het vervoer van zout. Met hun kamelen waren ze de transporteurs van de Sahara. Steeds vaker neemt vrachtwagenvervoer het werk van de kamelenkaravanen over. In Mali zijn droogtes geen uitzondering: de Touareg trekken dan met hun veestapel naar het zuiden waar ze de drenkplaatsen met de sedentaire boeren delen. Aangezien de landbouwbevolking groeit, leidt dit steeds vaker tot problemen.
De Touareg zijn een nomadisch volk. Hun cultuur is onlosmakelijk verbonden met kamelen.
Zout op de markt in Mopti. Het werd per kamelenkaravaan aangevoerd naar Timboektoe, en verder per rivier in de piroques naar de rivierhavenstad Mopti.
De zouthandel wordt steeds meer overgenomen door gemotoriseerd vrachtvervoer. Dit vervoer is niet in handen van de Touareg.
Als Frankrijk het Malinese gebied rond 1900 bij het koloniale rijk inlijft en koloniale grenzen vaststelt, betekent dit een beperking in bewegingsvrijheid van de Touareg. Hun economische situatie verslechtert. Het Franse bewind heft belastingen, exploiteert het transportnetwerk van de Touareg voor eigen doeleinden en lijft Touareg in bij het leger. Tegelijkertijd bevoordeelt de koloniale wetgeving de sedentaire boeren, die aan- gemoedigd worden katoen en aardnoten voor de export naar Europa te verbouwen. De Touareg voelen zich meer en meer gemarginaliseerd. Ze hebben geen deel aan de economische ontwikkelingen en hebben geen politieke vertegenwoordiging. Ze komen in verzet, maar de Franse regering heeft geen oor naar hun bezwaren. Integendeel, het verzet wordt met harde hand gebroken. Ondertussen wordt de economische situatie van de Touareg steeds slechter. Bij erge droogte raken ze slaags met de sedentaire boeren. Het regeringsleger grijpt in. Over en weer volgen er moordpartijen. Onder de slachtoffers van het geweld zijn veel burgers. De onafhankelijkheid van Frankrijk in 1960 brengt weinig verandering. Er wordt een eenpartijensysteem ingesteld dat geen recht doet aan een evenwichtige politieke vertegenwoordiging van de Touareg. Ook de nieuwe Malinese regering is niet bereid naar hun bezwaren te luisteren. De Touareg organiseren zich in gewapende rebellengroepen, het conflict escaleert. Pas wanneer in 1992 door middel van een staatsgreep Amadou Toumani Touré (ATT) aan de macht komt, komt er zicht op een oplossing van het conflict. ATT beseft dat de vrede alleen bereikt kan worden als er met de belangen van de Touareg rekening wordt gehouden en deze bevolkingsgroep politiek en economisch gelijkwaardig wordt behandeld. Hij stelt het Verdrag van Nationale Verzoening op en bereidt democratische verkiezingen voor. Er komt een vredesproces op gang waarbij besprekingen op lokaal niveau met alle betrokkenen een van de basis-ingrediënten is. |
Welke partijen zijn betrokken bij het conflict?De Touareg
Touaregfamilie in de woestijn
Het Popular Liberation Movement of Azouad (MPLA) De sedentaire boeren
Nomaden steken met hun vee de rivier de Niger over.
Ghanda Koy (‘eigenaren van de grond’) |
Chronologie van het conflictEind 19e eeuw 1960 1963 1968 Jaren ‘70 en ‘80 1988 1990 1991
Amadou Toumani Touré
President Alpha Oumar Konaré, de eerste democratisch gekozen president sinds de onafhankelijkheid
April 1992 1994 1994 1994 –1995 In lijn met de besprekingen op lokaal en regionaal niveau zet de regering een decentralisatie van de politieke macht in gang. 1995 27 maart 1996 1999 12 mei 2002 |
ConflictbemiddelingBinnenlands Buitenlands De Verenigde Naties stelt aanbevelingen op, die als richtlijn dienen voor het Security First programma. De UNDP (United Nations Development Programme) geeft geld voor het reïntegratieprogramma van de ex strijders. Nederland betaalt mee aan de organisatie van het vredesoverleg op lokaal niveau. |
Rondom conflictenVerscheidene internationale NGO’s zoals het Nederlandse NOVIB en het Afrikaanse ACORD, spelen in op de nieuwe situatie door het opzetten van ontwikkelingsprogramma’s voor het noorden. Deze veeteelt- en landbouwprojecten en inkomensgenererende projecten hebben tot doel de economische standaard te verbeteren en daarmee terugkeer van het geweld te voorkomen. Het Noorse Church Aid mobiliseert fondsen voor de organisatie voor vergaderingen voor burgers, zodat iedereen met elkaar in gesprek blijft.
Met hulp van ACORD opgezet landbouwproject |
VooruitzichtenDe oplossing van het conflict in Mali is een voorbeeld hoe de inzet van lokale leiders en organisaties effectief vrede kunnen bewerkstelligen. Vooral als dergelijke aanpak hand in hand gaat met een decentralisatieproces. Voormalig president Oumar Konaré hechtte grote waarde aan lokale besluitvorming en lokale verkiezingen. Wel zijn er nog veel kleine wapens in omloop. Ondanks het ontwapeningsprogramma hebben toch nog veel Touareg hun wapens gehouden.
In juni 2002 wordt Amadou Toumani Touré opnieuw tot president gekozen. Hij gaat door op de ingeslagen koers. Mali is een tot op heden een democratische samenleving met een vrije pers en oppositie. Of deze vrede gehandhaafd zal blijven hangt af van de volgende factoren:
De historische stad Djenné. De stad ligt in de delta van de rivier de Niger. In het regenseizoen vormt het een eiland.
Bron Dank |
Meer informatie op Internet:http://www.minbuza.nl/land-mali: landendossier van het Ministerie van Buitenlandse Zaken |