Angola

---

Oppervlakte:
1.746.700 km2 (37 x Nederland)

Aantal inwoners:
11 miljoen

Geloof:
christenen 38%,
protestanten 15%
inheemse godsdiensten 47%

1 – Waar draait het om?
2 – Welke partijen?
3 – Chronologie
4 – Conflictbemiddeling
5 – Vooruitzichten
6 – Meer informatie op Internet

De drang naar vrijheid en zelfbeschikkingsrecht. De elkaar bestrijdende partijen maken dit echter onmogelijk. De oorsprong van deze strijd ligt in de geschiedenis van het land. Het begint met de overheersing door Portugal in de 17 e eeuw en de slavenhandel die zij bedrijven met hulp van de Zuid-Afrikaanse Bantu koninkrijken. De opstand hiertegen en de onderlinge verdeeldheid daarover is een eerste aanzet om aan het moorden te slaan. Later wordt dit gevolgd door de ideeën die gevormd zijn over het kapitalisme en het communisme. Dit komt door de bemoeienissen van Rusland en Amerika met hun land.

Pakhuis in Luanda waarin de slaven als pakketjes op elkaar gestouwd werden voor ze op transport gingen

MPLA
De Peoples Movement for the Liberation of Angola (MPLA), geleid door Agostinho Neto. Hij wordt algemeen gezien als de grondlegger voor de onafhankelijkheid van Angola. De MPLA is een communistische partij, richting het Stalinisme. Met blanken en stedelingen onder hun leden en mensen van gemengd ras.

Agustino Neto 1929 – 1979

FNLA
De National Front for the Liberation in Angola (FNLA), is inmiddels opgegaan in UNITA. De FNLA heeft in het begin van de 60er jaren een regering in ballingschap gevormd waarin Jonas Savimbi, de latere oprichter  van UNITA, minister van buitenlandse zaken was. Deze FNLA-regering kon in aanvang rekenen op steun van verschillende Afrakaanse staten, maar raakte na enkele jaren in diskrediet.

UNITA
De National Union for the Total Libe ration of Angola (UNITA). Opgericht door Jonas Savimbi. (zie foto’s onder). De partij bestaat uit mensen uit het Hoogland van Angola, voornamelijk Umbundu’s, waarvan Savimbi er één is. De UNITA is van oorsprong  Maoïstisch, maar wordt gaandeweg steeds meer anticommunistisch en pro-westers, vooral door de immense Amerikaanse steun.

Jonas Savimbi

Jonas Savimbi, leider van Unita, werd gedood in februari 2002.

Jose Eduardo Dos Santos (President )
Voor het eerst gekozen tijdens de meerpartijenverkiezingen in 2002. Dos Santos is de opvolger van Neto na diens dood in 1979. Angola is in die jaren een éénpartijstaat (MPLA) en Dos Santos regeert tot 2002 dus  zonder oppositie.

Talrijke prehistorische vondsten van oude beschavingen liggen verspreid over Angola als bewijs van 12000 jaar bewoning. De oorspronkelijke bevolking bestaat uit bosjesmannen. Zij zijn jagers die in groepsverband leven. De landbouw en de metaalverwerkende industrie komen veel later tot bloei.

1450
Volgens de eerste berichtgeving over Angola wordt het inwonertal geschat op 18 miljoen. In 1850 zijn dat er nog maar 8 miljoen. In 1960 minder dan 5 miljoen.

1498
De Portugezen komen. Hun hoofddoel is de handel in slaven en in ivoor. Gesteund door de vorsten van de Kongo (Zd.Afrika), die zich door deze handel ook willen verrijken kunnen zij hun gang gaan tot in het begin van de twintigste eeuw. Dan komt door opstand van de bevolking en ruzie tussen de koninkrijken een eind aan de slavernij en het kolonialisme.

Bekende vechters tegen het kolonialisme zijn de Angolese k oningin Nzinga die zich in haar 40 jarige bewind tot het uiterste verweert tegen de Portugese overheersing. Dit is in de 17 e eeuw. In de 19 e eeuw is dit Mutu-ya-Kevela die in opstand komt. Angola is waarschijnlijk het meest gekastijde Afrikaanse land geweest met betrekking tot de slavenhandel.

De slavenhandel en de voortdurende oorlogen (cuata-cuata oorlogen) die dit tot gevolg hebben ruïneren de eens zo rijke Bantu koninkrijken.

1640
De Hollanders veroveren Luanda, de hoofdstad van Angola, later komt de stad in handen van de Brazilianen.

1836
Aan het eind van de 18e eeuw verwerpen vooraanstaande burgers in Engeland de slavernij.In 1836 wordt officieel de slavenhandel afgeschaft maar deze gaat nog door tot in de twintigste eeuw.

1899
Voormalige slaven worden tewerk gesteld op de suikerriet, katoen- en koffieplantages. De grote buitenlandse ondernemingen van land- en mijnbouwbedrijven komen naar het land om het land te exploiteren. Hiervoor wordt ook een spoorwegnet aangelegd.

1910
De republiek wordt uitgeroepen. De arbeidsomstandigheden zijn ronduit slecht.

1950
Rond 1950 beginnen sterke nationalistische krachten te spelen. In eerste instantie door plaatselijke intellectuelen en stammenhoofden.

1956
De MPLA wordt opgericht. Deze bevrijdingsbeweging bestaat uit diverse groeperingen. In juni 1960 stuurt de organisatie een boodschap naar de Portugese regering met het verzoek om meer vrijheden. Het antwoord laat niet lang op zich wachten. Het resultaat is verdergaande onderdrukking.

1961
In januari is er een opstand van katoenarbeiders. Deze wordt ruw neergeslagen. Daarna vallen de eerste schoten door het bevrijdingsleger met de bestorming van de gevangenis van Luanda op 4 februari.

Maar het bevrijdingsleger stelt weinig voor. Het enige dat ze hebben zijn machetes en voodoospreuken. Er vinden slachtingen plaats op Portugese boeren en hun zwarte bedienden.

Het Portugese antwoord is een nog grotere slachtpartij, een genocide. Deze wordt veroordeeld in de VN veiligheidsraad, ook door Rusland en de Verenigde Staten. Er wordt een resolutie aangenomen die ijvert voor zelfstandigheid van Angola. Lissabon is woedend.

1975-1980

Kindsoldaat in Angola in 1975

11 november 1975
  In 1975 wordt Angola uitgeroepen tot zelfstandige staat. Eigenlijk  als twee onafhankelijke, door verschillende legers geleide staten.

In de maanden voorafgaand aan de zelfstandigheid breken overal gevechten uit. Zuid-Afrikaanse legers, met steun van de Verenigde Staten vallen Angola binnen. Tot eind 1980 wordt er gevochten. Dan begint langzamerhand de macht van buitenlandse mogendheden af te nemen. Rusland heeft geen zin meer in een verre oorlog. Amerika blijft de UNITA steunen. Vredesonderhandelingen beginnen met Rusland, de Verenigde Staten en Portugal. Een historische handdruk tussen de leiders van de twee grote partijen, de MPLA en de UNITA volgt wanneer het akkoord wordt getekend. Er staat in dat alle vreemde troepen uit het land moeten verdwijnen, terugtrekking van de legers van beide partijen en vrije verkiezingen.

Als de MPLA wint volgt er een nieuwe burgeroorlog omdat de UNITA de verkiezingen niet erkent. Doordat deze partij ook zijn legers niet volgens afspraak heeft teruggetrokken zijn zij aanvankelijk de overwinnaars. Er volgt een verwoestende oorlog.

1993
Vertegenwoordigers van de Verenigde Naties verklaren dat er dagelijks 1000 mensen sterven. Opnieuw volgen besprekingen. De Lusaka akkoorden voor heel Zuid-Afrika zijn het gevolg. Maar UNITA houdt zich niet aan de afspraken en de oorlog gaat door.

1998
Vliegtuigongeluk waarbij een speciale afgezant van de Verenigde Naties omkomt. Dit betekent het einde van het vredesproces.

2004
Naast alle ellende is er af en toe een positief bericht. Hieronder een tweetal foto’s  van een overeenkomst met Japan op het gebied van telecommunicatie.

Verschillende vredespogingen zijn ondernomen door de diverse buurlanden. Vooral de ondertekening van de Lusaka akkoorden zijn hiervan een positief gevolg. Deze afspraken over beëindiging van de oorlog werden door Rusland, Amerika en Portugal voorbereid.

Er zijn een drietal vredesmissies geweest naar Angola onder auspiciën van de Verenigde Naties. De eerste controleert op het vertrek van de Cubaanse troepen.tussen 1989 en 1991. De tweede missie bestaat uit vredeshandhaving, toezien op het inleveren van wapens, controle op wapenembargo’s en de sancties hierop en controle bij de verkiezingen. Het grote struikelblok is dat de vredesmacht geen macht heeft, zij mogen niet tussenbeide komen. Door allerlei vijandelijkheden, dus gevaar voor de vredesmacht, wordt deze uiteindelijk teruggetrokken.

Margaret Anstee van de VN heeft de missies weleens vergeleken met het vliegen met een Boeing 747 met de benzine voor een DC3.

Diverse internationale mijngroepen zijn bezig met het verwijderen van de overal verspreid liggende, afschuwelijk verminkende, mijnen. De VN heeft een anti-mijn school opgericht in Angola, waar soldaten uit het vroegere Angolese leger leren hoe zij mijnen onklaar moeten maken.

Search for common Ground ijvert voor uitwisseling tussen de beide partijen door grote evenementen te organiseren, zoals een vredesconcert in 1997, waar de hele beau-monde van Angola bij was. Dus gewoon door beide partijen op een plezierige manier bij elkaar te brengen hopen dat zij meer in zijn voor vrede.

Angola is al 40 jaar in oorlog. Miljoenen mensen zijn gestorven als direct gevolg van de oorlogen of de hierdoor veroorzaakte ziekten en hongersnood. Miljoenen burgers zijn verdreven en afhankelijk geworden van internationale humanitaire hulp. Meer dan 15 miljoen landmijnen liggen verspreid over het land. Je kunt je voorstellen wat voor ellende dit geeft. Gezondheid en onderwijs liggen plat.

Sindsdien gaat het geweld door. Kinderen worden ontvoerd uit weeshuizen. Buurlanden worden bij de strijd betrokken, toeristen vermoord. De humanitaire situatie voor de bevolking blijft slecht in deze niet te winnen oorlog.

Jarenlang is het land een speelbal van de twee grote mogendheden geweest.

De MPLA/Sovjet Unie/Cuba tegen de UNITA(FNLA)/VS/apartheid-Zuid Afrika

.

Momenteel zijn afkomst en ideologie niet meer zo belangrijk. Waar het om gaat is dat deze twee totalitaire regimes vechten om de macht in eigen land. Vooral de rijkdommen aan grondstoffen die het land bezit zoals petroleum, diamanten, ijzer, goud, koper, mineralen, bauxiet en uranium zijn op de wereldmarkt veel waard onder andere om allerlei wapentuig te kopen

Het laatste nieuws over Angola: