Oppervlakte:
647.500 km2 (19x Nederland)
Aantal inwoners:
28.500.000
Samenstelling bevolking:
Pashtun 42%,
Tajiken 27%,
Hazara 9%,
Uzbeken 9%,
Aimak 4%,
Turkmenen 3%,
Baloch 2%,
overig, 4%
Het huidige Afghanistan ontstaat als Engeland en Rusland, als vroegere machthebbers, de grenzen tussen hun territorium trekken. Deze grenzen houden geen enkele rekening met de politieke en sociale structuur van het land. Het zwakke Afghanistan is in het midden van de 20 e eeuw volledig afhankelijk van buitenlandse inbreng. De conflicten tussen de stad en het platteland zijn een steeds weerkerende bron van onrust. Er ontstaat steeds meer radicalisme.
Kabul, hoofdstad van Afghanistan
In het begin van de jaren 70 van de vorige eeuw onderscheidt men 2 partijen: De Socialistische en de Islamitische partij
People’s Democratic Party of Afghanistan (PDPA)
Gesteund door Rusland wordt deze (Marxistische) partij de belangrijkste van het land. In 1979 komt zij aan de macht door een militaire coup (Saur Revolution) en probeert zij hervormingen door te voeren.
Dit ondervindt veel weerstand bij islamitische groepen en bij de plattelandsbevolking. De Mujahedeen (verzetsstrijders) zetten militaire trainingskampen op in Pakistan om het gezag in Afghanistan te ondermijnen..
Later dat jaar volgt een tweede coup door de oppositie binnen de PDPA.
Rusland
Toenemende opstand en instabiliteit van het land leidt ertoe dat Rusland in december 1979 militair ingrijpt.
Hamid Karzai,
president van de overgangsregering in Afghanistan (TISA), Transistional Islamic State of Afghanistan
De TISA is een coalitieregering bestaande uit diverse Afghaanse politieke leiders uit diverse Politieke partijen.
11 september 2001
Twee
dagen later vindt de zelfmoordactie op het World Trade Center in New
York en op het Pentagon in Washington plaats. Het schudt de wereld
wakker.
Militaire aanvallen vanuit Amerika worden uitgevoerd op het Al Quaida netwerk met als doel het netwerk te vernietigen en de militaire macht te reduceren.Kabul, de hoofdstad, en enkele andere grote steden vallen. Het hart van de Taliban, Kandahar, valt in december. Osama bin Laden en enkele Taliban kopstukken zijn nog steeds niet gepakt.
Pogingen om de Afghaanse crisis op te lossen gaan door. Verschillende partijen en groeperingen houden zich ermee bezig. In de koude oorlog wordt het meest naar het diplomatieke overleg tussen Rusland en Amerika gekeken. Tot nu toe is er nog geen enkel VN-vredesleger geweest. In 2001 is er sprake van meerdere visies op het beleid in Afghanistan. De VN-veiligheidsraad, aangemoedigd door Rusland en Amerika stelt eenzijdig sancties in tegen de Taliban. Terwijl een speciale missie van de VN probeert te onderhandelen met de Taliban en de UF. Door de eenzijdige sancties loopt dit fout. Daarnaast wordt hulp verleend aan de mensen in Afghanistan door de humanitaire tak van de VN.
De VN-strategie is er momenteel op gericht het conflict beheersbaar te houden. Daarnaast met behulp van de omringende landen het conflict bespreekbaar te maken.
Secretaris-Generaal K. Annan (VN) en de Taliban
De analyse van het conflict wijst naar een meer gecoördineerd optreden van diverse organisaties in alle lagen van de partijen in Afghanistan. Dit is bijzonder moeilijk, omdat het de erkenning van een gezamenlijk doel inhoudt, begrip voor elkaars standpunt veronderstelt en gecoördineerde actie impliceert.
Internationale bemoeienis voor Afghanistan heeft zich gekenmerkt door gebrek aan samenhang en voortgang. Meestal zijn de persoonlijke belangen van de grote machthebbers doorslaggevend voor het beleid. Eerst het communisme, daarna de olie en nu de drugs.Vredesinitiatieven hebben weinig kans van slagen omdat de Afghanen hier geen vertrouwen in hebben. Zij verwachten dubbele agenda’s.
De humanitaire kant
Parallel aan de politieke bemoeienis loopt de humanitaire hulp. Deze wordt door verschilende partijen met argwaan bekeken. Ze wordt gezien als de doodsteek voor de Afghaanse verzetsbeweging.
NGO’s
Deze is te verdelen in 3 groepen, de internationale, de Afghaanse en de Islamitische NGO. De non-governemental organisations houden zich voornamelijk bezig met het geven van humanitaire hulp, verbeteren van de infrastructuur, coördinatie van de opruiming van mijnen, onderwijs. Degenen die gericht zijn op vredesinitiatieven hebben weinig succes en blijven beperkt tot plaatselijke succesjes.
De bevolking
Zij hebben weinig tot geen inbreng gehad in het hele proces. Bovendien zijn zij feitelijk onderdeel van het conflict, gezien hun afkomst, godsdienst en tegenstrijdige politieke belangen. Feit is dat vrede slecht gedijt in een armoedige, verzwakte maatschappij, waar je buurman je vijand kan zijn of gezien wordt door geloof of afkomst als vijand.
Hoewel er reden is voor voorzichtig optimisme moeten we wel realistisch blijven. De onderlinge wedijver van diverse partijen, de interregionale vijandelijkheden, de talibanisatie van de Islamitische groepen in Centraal en Zuid Azië, een uitbreidende oorlogseconomie en de toenemende armoede geven niet bepaald veel reden tot juichen.
In eerste instantie werd onze hoop gevestigd op de internationale gemeenschap, nu blijkt dat het toch hoofdzakelijk van de Afghanen zelf moet komen. Wij kunnen hooguit de voorwaarden scheppen om de legitieme Afghaanse partijen duidelijk te maken hoe zij zelfstandig, zonder inmenging van buiten hun land kunnen regeren.
President Karzai inspecteert soldaten van het 1 e Afghaanse Nationale Leger
Landeninformatie van het Ministerie van Buitenlandse Zaken: Afghanistan