Twee deelrepublieken van Georgië, met name Abchazië, proberen op alle mogelijke manieren (inclusief het gebruik van geweld) onafhankelijk te worden.
In het begin van de 90er jaren van de vorige eeuw overleeft Georgië een aantal politieke omwentelingen. Dit doet de pas verworven onafhankelijkheid van het land geen goed. Het geweld in bepaalde gebiedsdelen vanGeorgië neemt hand over hand toe. Deze gebiedsdelen Zuid-Ossetië, maar met name Abchazië vechten voor zelfstandigheid. Door dit geweld komen grote vluchtelingenstromen op gang.
De situatie stabiliseert zich na verloop van tijd, maar er wordt niets opgelost. Geen zelfstandigheid voor de gebiedsdelen en geen terugkeer van de vluchtelingen naar hun woonplaatsen. De Verenigde Naties houden zich bezig met het vredesoverleg met Abchazië. De OVSE (Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa) doet hetzelfde met Zuid-Ossetië. Maar door de aanvallen van Georgische paramilitairen op Abchazië wordt het toch al breekbare overleg onmogelijk gemaakt.
De
chaos na het aftreden van president Sjevardnadze in 2003 –tijdens de
‘Rozenrevlutie’- lijkt te zijn bezworen na de presidents- en
parlementsverkiezingen van maart 2004, die gewonnen zijn door Michail
Saakasjvili en zijn partij. Buitenlandse waarnemers bestempelen de
verkiezingen echter als ondemocratisch omdat Saakasjvili en zijn
Nederlandse vrouw Sandra Roelofs als enigen toegang tot de media hadden
en de periode voorafgaand aan de verkiezingen gekenmerkt werd door
gewelddadige incidenten. Het is afwachten wat de wisseling van de macht
betekent voor het conflict tussen Georgië en zijn deelrepublieken.
Rusland voegt Abchazië en Georgië samen in 1921, maar tien jaar later wordt Abchazië als autonome republiek ondergeschikt aan het grote Georgië. Door de samenvoeging van deze beide gebiedsdelen gaan veel Georgiërs in Abchazië wonen, waardoor de bevolkingssamenstelling in dat gebied verandert en de Abchaziërs in hun eigen gebied een minderheid (17%) gaan vormen.
Abchazië
beslaat een oppervlakte van 12,5% van het grondgebied van Georgië. Het
gebied is gelegen aan de Zwarte Zee en strekt zich uit langs het
Kaukasusgebergte en grenst in het noorden aan Rusland. Het land is een
zeer rijk, waardevol gebied voor Georgië. Het is de voormalige rivièra
van Rusland, met een rijkdom aan schitterende vakantieoorden en
waardevolle agrarische gebieden. Daarnaast bezit het land een moderne,
grote krachtcentrale en heeft het goede trein- en wegverbindingen. 
Georgisch landschap met subtropisch klimaat
Abchazië
Deelrepubliek van Georgië die streeft naar onafhankelijkheid.De eigen vlag van Abchazië, officieel niet erkend
Adzjarië.
Deelrepubliek van Georgië, wil een grotere zelfstandigheid, maar streeft niet per se naar onafhankelijkheid.
Georgië
Relatief
klein, zelfstandig land dat in conflict is met zijn deelrepublieken
over afscheiding; de centrale regering kan geen of slechts met grote
moeite gezag uitoefenen in de deelrepublieken.
Georgische guerrillagroepen
Opereren
met stilzwijgende steun van de Georgische regering in de grensgebieden
van de deelrepublieken Abchazië en Zuid-Ossetië. Ze voeren tientallen
kilometers diep in Abchazië hun gewelddadige acties uit.
Rusland
Rusland
speelt een dubieuze rol. Enerzijds steunden zij Sjevarnadze in de
strijd tegen de oppositie, maar tegelijkertijd steunen zij de
Abchaziërs in hun onafhankelijkheidsstrijd. Sinds 1994 vormen de Russen
een vredesmacht die beide partijen moet scheiden, maar ze krijgen van
alle strijdende partijen kritiek omdat ze niet genoeg zouden doen.
Saakasjvili
President van Georgië vanaf maart 2004, getrouwd met de Nederlandse Sandra Roelofs. Het is nog onduidelijk wat zijn standpunt t.a.v. de conflicten met de deelrepublieken is.
Sjevarnadze
Vroegere leider van de communistische partij van Georgië (toen dat nog een deelrepubliek van de Sovjet-Uniewas), minister van buitenlandse zaken onder de regering van Michail Gorbatsjov. Georgiër van oorsprong, na de onafhankelijkheid door de volksvertegenwoordiging gekozen als leider. Sjevarnadze riep gezien zijn communistische achtergrond veel weerstand op bij de Abchaziërs.
Zuid-Ossetië
Deelrepubliek van Georgië dat streeft naar onafhankelijkheid.
1921
De Sovjet-Unie voegt Georgië en Abchazië samen tot één bestuurlijke eenheid.
1931
Abchazië wordt ondergeschikt aan grote broer Georgië. Vanaf die tijd verslechtert de situatie tussen Georgië en Abchazië.
1988
Er
ontstaat ruzie over de culturele rechten van de Abchaziërs en er
ontbrandt een taalstrijd. Uiteindelijk wordt het een machtsstrijd
tussen regionale leiders en de nationale regering van Georgië.
1991
De Sovjet-Unie valt uiteen en Georgië –inclusief haar deelrepublieken- wordt onafhankelijk.
1992
In
augustus worden Georgische troepen naar Abchazië gestuurd om de
spoorweg te beschermen en enkele ontvoerde Georgische leiders te
redden. Dit gaat met veel geweld gepaard. In antwoord op deze aanval
probeert Abchazië hulptroepen samen te stellen van Tsjetsjenen en
Russen.
Vluchtelingen uit Abchazië
Vluchtelingen schrijven zich in voor hulp
1993
Na
verlies van een groot deel van hun grondgebied lukt het de Abchaziërs
om in maart hun land te heroveren en een groot deel van de Georgiërs
van hun grondgebied te verjagen.De Georgiërs hebben erg veel moeite met
het verlies van Abchazië en proberen van alles om dit land toch weer in
hun macht te krijgen. Dit proberen ze op de volgende
manieren:1. Economische sancties.2.
Het betrekken van de westerse machten bij het
conflict.3. Stilzwijgende ondersteuning van
Georgische guerrillagroepen, die in de grensgebieden opereren.
1994
De
strijdende partijen komen een staakt-het-vuren overeen. De
VN-vredesmacht UNIMOG ziet hierop samen met de CIS PKF (peace keeping
force) bestaande uit 1500 Russen.
1997
De
leiders van Georgië en Abchazië tekenen een overeenkomst waarin ze
beloven geen geweld meer tegen elkaarte
gebruiken.
SUKHUMI, Abchazië
november 1999
De leiders van Abchazië roepen de onafhankelijkheid uit.
2001
De
Wereldbank en de VN beginnen een nieuwe aanpak om het gebied economisch
weer tot bloei te brengen. Doel is ook de verdreven Georgiërs aan de
nieuwe situatie te laten wennen, daar terugkeer onmogelijk lijkt.
Investeringen vanuit het buitenland moeten hierbij helpen.Officieel
staat Abchazië de verdreven Georgiërs weer toe terug te keren naar het
gebied in en rondom Gali. Hun veiligheid wordt echter niet
gegarandeerd. De onveiligheid blijkt wel als twee VN-waarnemers van
UNIMOGontvoerd worden en 60 Russen van de CIS PKF vermoord worden. Het
geweld in de regio neemt weer toe.
November 2003
De
conflicten met de deelrepublieken worden tijdelijk naar de achtergrond
gedrongen door problemen in Georgië zelf. Door de ‘Rozenrevolutie’
verdwijnt Sjevarnadze van het toneel.
2004
De
jonge Michail Saakasjvili (36 jaar) neemt de macht over. Hij wint de
presidentsverkiezingen (januari) met 85% van de stemmen en zijn partij
Verenigde Nationale Beweging wint de parlementsverkiezingen (maart) met
80% van de stemmen. Slechts één van de oppositiepartijen haalt de
kiesdrempel van 7%. Dat is het blok ‘Industriëlen-Nieuw Rechts’. Dat
neemt niet weg dat de oppositie vrij machteloos zal zijn in het nieuwe
parlement. Wat dat voor de regionale conflicten gaat betekenen blijft
nog een vraag.
Verenigde Naties en Rusland
De
Verenigde Naties werken sinds 1992 samen met Rusland aan een oplossing
van het conflict in Abchazië. In 1993 komt er een samenwerkingverband
tot stand tussen de strijdende partijen, Rusland en de Verenigde
Naties. Georgië vraagt om een internationale vredesmacht. Dit verzoek
wordt niet ingewilligd omdat er op dat moment problemen zijn met de
vredesmacht in het vroegere Joegoslavië. Wel wordt overeenstemming
bereiktover het sturen van Russische troepen. In 1994 wordt een
staakt-het-vuren bereikt. Er volgt een overeenkomst over het werk van
de Russische troepen en de VN-waarnemers. Het mandaat is gebaseerd op
de terugkeer van de vluchtelingen en het herstellen van de
onafhankelijkheid van de grenzen van Georgië van voor 1991.
Het verloopt echter allemaal niet naar wens. Beide zijden zijn ontevreden over de handhaving van het mandaat door de troepen. Er zijn inmiddels ongeveer 60 Russische soldaten van de vredesmacht gedood door Georgische paramilitairen. Ook de Abchaziërs vinden dat er te weinig wordt gedaan om hun veiligheid te waarborgen. Maar omdat zij afhankelijk zijn van de Russische bondgenoten hebben zij weinig keus.
OVSE
In
1993 probeert de Zwitserse diplomaat Brunner, hoofd van de OVSE
(Organisatie voor Vrede en Samenwerking in Europa) te onderhandelen
tussen beide partijen. Hij probeert eerst het politieke probleem op te
lossen en vervolgens een vredesovereenkomst voor elkaar te
krijgen. Maar de onderhandelingen gaan op het laatste moment niet
door. De achterban van de leiders komt in opstand.
Liviu Bota die de Zwitser Brunner opvolgt probeert een indirecte aanpak. Hij richt zich op praktische zaken: de veiligheid in het gebied, de terugkeer van de vluchtelingen en het herstel van de economie. Er wordt van alle kanten overleg gevoerd. Vooruitlopend op de politieke overeenkomst steunen Amerika en de EU deze plannen. Maar na terroristische aanslagen in Gali is het duidelijk dat partijen niet bereid zijn tot samenwerking.
Yalta-bijeenkomst
In
maart 2001 volgt de Yalta-bijeenkomst. Hierbij wordt een
intentieverklaring getekend met als doel wederzijds vertrouwen op te
bouwen. Het verdrag stelt weinig voor omdat geen van beide landen
militaire actie uitsluit.
Binnenlands
In
Georgië en Abchazië zelf wordt het samenwerken tussen de twee
bevolkingsgroepen op allerlei manieren gestimuleerd. Bijvoorbeeld door
publicaties door Georgische, Abkhazische en internationale schrijvers
in een gezamenlijk tijdschrift. De nadruk in een ander project wordt
gelegd op onderhandelen door de burgers zelf. Veel lokale projecten
worden opgestart door VN-vrijwilligers. Vrouwenorganisaties organiseren
een gezamenlijk vakantiekamp voor de kinderen.
Individuele groeperingen zorgen voor de demobilisatie en reïntegratie van ex-soldaten.Velen van hen zijn gehandicapt en getraumatiseerd. De mogelijkheden om deze mensen te helpen zijn buitengewoon klein. Anderen hebben nooit hun wapens ingeleverd, komen niet aan een normale baan en raken gemakkelijk betrokken bij criminaliteit en drugsgebruik.
Buitenlands
Het
VN-mensenrechtenkantoor in Abchazië rapporteert over de mensenrechten-
schendingen. Het Rode Kruis speelt een grote rol in de bescherming van
de burgerbevolking.Hoewel niet direct betrokken geeft de EU toch
technische hulp, restaureert de Inguridam en ondersteunt de
ontwikkeling van de gemeenschap inclusief de dialoog tussen Georgische
en Abchazische NGO’s.
Elke mate van inmenging van de NAVO ligt gevoelig. Dit komt door de NAVO-acties in Kosovo (voormalig Joegoslavië). Rusland is bang voor inmenging in het Oostblok door het Westen en door de VS. De Georgiërs hopen dat de NAVO zich ermee bemoeit, omdat ze denken dat dit voor hen beter is. De Abchaziërs hopen ook dat de NAVO zich er mee bemoeit, zodat Rusland in zal grijpen ten gunste van hen.
In november 2000 bezoekt een gezamenlijke missie van 9 organisaties geleid door de VN het gebied met alsdoel de terugkeer van de vluchtelingen.
Verschillende pogingen worden
ondernomen om een oplossing voor het conflict te zoeken. Er zijn twee
bijeenkomsten in Brussel waarbij gekeken wordt of de Belgische manier
zou kunnen werken. Eén land maar tochtwee onafhankelijke
bevolkingsgroepen(Walen en Vlamingen).
Abchaziërs geloven er niet in dat zij hun voorrechten behouden als zij onderdeel van Georgië worden. Ditook omdat de Georgiërs bij een democratisch bestel in de meerderheid zijn en de Abchaziërs dus weggestemd kunnen worden. Bovendien zijn ze bang voor wraakacties van teruggekeerde Georgiërs.Zolang het wederzijdse wantrouwen blijft bestaan, hebben vredesbesprekingen weinig kans van slagen.