Bron: EU, EVA en dwergstaten

Rechts zie je een paar vlaggen en daaronder de letters EFTA. Dat is de Engelse afkorting. In het Nederlands heet de organisatie EVA, Europese Vrijhandelsassociatie. Moeilijk woord maar het komt er op neer dat de landen die er lid van zijn makkelijker handel met alkaar kunnen drijven.

Bij de oprichting waren dat Denemarken, Groot-Brittannië, Oostenrijk, Portugal, Noorwegen, Zweden en Zwitserland. Later kwamen IJsland (1970), Finland (1986) en Liechtenstein (1991) erbij.

Anderen verlieten de EVA om lid te worden van de EU.

Nu zijn alleen Liechtenstein, Noorwegen, IJsland en Zwitserland lid van de EVA. En die vlaggen staan dan ook rond de letters EFTA.

Hebben de landen van de EVA wel iets te maken met de EU? Zeker wel.

Ten eerste hebben de EVA en de EU al in 1992 afgesproken om makkelijker te maken om handel te drijven met elkaar.
Ten tweede zijn er de Verdragen van Schengen. Landen die deze verdragen tekenen, beloven hiermee personen en goederen aan hun gemeenschappelijke grenzen niet meer te controleren. Je hoeft dus aan zo’n grens je paspoort niet meer te laten zien. Tot 1996 hadden alleen landen van de EU de verdragen getekend. Daarna deden ook de EVA-landen mee.

Waarom zijn de vijf dwergstaten Andorra, Liechtenstein, Monaco, San Marino en Vaticaanstad geen lid van de EU? Daar zijn twee redenen voor. Toetreden tot de EU kost veel geld, meer dan de dwergstaten kunnen opbrengen. En bij de oprichting van de EU is geen rekening gehouden met zulke kleine landen met maar zo weinig inwoners. Eén van de problemen is hoe je hun mening laat meetellen. Een voorbeeld: een land als Duitsland heeft in het Europees Parlement 99 zetels. Duitsland heeft meer dan 80 miljoen inwoners. Dat komt neer op meer dan 800 duizend inwoners voor één plek in het Europarlement. San Marino heeft maar 30 duizend inwoners. Dat is bij lange na niet genoeg voor één plek!

Monument in Schengen