Lees deze bron over wat oudheidkundigen hebben geleerd van de plek waar Smeerenburg heeft gelegen.
Harpoenen en flensmessen, ijzer uit de collectie Smeerenburg - producten van een smid die werkzaam was op een arctisch walvisstation
In de 17e eeuw werd de walvisvaart rond Spitsbergen belangrijk voor de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën (ca. 1580-1795). Voor het zover was, richtten Nederlandse walvisvaarders op de eilanden van Spitsbergen plekken in om er gevangen walvissen te verwerken. Dat gebeurde tijdens de laatste decennia van de 16e eeuw. Bij die plekken bouwden ze ook woningen en opslagplaatsen. Een van die plekken heette Smeerenburg op het eiland Amsterdam.
Geschiedkundigen hebben in de jaren ‘70 en ’80 van de 20e eeuw resten van deze nederzetting in kaart gebracht. Deze nederzetting is tussen 1614 en 1660 gebruikt als walvisstation. Dat was een plek waar gevangen en gedode walvissen per schip naartoe werden gebracht en verwerkt. Het bestond toen uit woningen, pakhuizen en hoefijzervormige traanovens voor de verwerking van walvisspek. Ook waren er enkele smederijen. Hiervan zijn restanten gevonden, zoals ruwe materialen, halffabricaten en ook voltooide producten en herstelde gereedschappen. Zo hebben de geschiedkundigen een duidelijk beeld gekregen waar de smeden in de 17e eeuw toe in staat waren en hoe ze daarbij te werk gingen.