Je eet elke dag: groente, fruit, vlees, vis, zuivel. En dat eten wordt ergens geproduceerd. Op landbouwakkers, in kassen, in weien vol koeien en in stallen vol varkens en kippen. Voor al die beesten moet ergens voer worden verbouwd.
Dan maak je ook nog eens gebruik van wegen, treinen, vliegtuigen, auto’s en brommers. Daar is ruimte, materiaal en brandstof voor nodig. En dan die laptops, verlichting, games en het gebruik van internet: het slurpt energie.
En voor verwarming of papier worden hele bossen gekapt. En dat veroorzaakt ook nog eens veel afval. Dat is slecht voor het milieu, want de natuur kan het niet (goed) verteren. Veel plastic belandt in de oceanen. Zo is zelfs een enorme drijvende afvalberg ontstaan: de plastic soep.
En, en, en, . . . . we kunnen zo nog een tijdje doorgaan. Als mens gebruik je heel veel van de aarde en haar hulpbronnen en wat die aarde er voor terugkrijgt is niet veel soeps.
Maar niet alle mensen gebruiken evenveel. De inwoners van de rijke landen (wij dus) gebruiken een groot stuk aarde en veel hulpbronnen. De mensen in arme landen gebruiken veel minder. Ze hebben geen geld om veel te kopen. Ze produceren daarom ook veel minder. En omdat ze minder produceren, veroorzaken ze ook minder afval en vervuiling. Ga maar na: minder auto’s, minder uitstoot van schadelijke uitlaatgassen. Minder papier? Zuiniger gebruik. Zo kunnen jullie vast ook wel een paar voorbeelden bedenken.
Niet alleen is er een groot verschil in gebruik: met ons allen gebruiken we sowieso veel te veel van de hulpbronnen. De aarde raakt uitgeput. Wetenschappers hebben een rekensommetje gemaakt: als we alle beschikbare ruimte op aarde eerlijk verdelen over alle mensen, zonder dat de aarde uitgeput raakt, dan is er 1,7 hectare (3 voetbalvelden) per persoon beschikbaar. Dit stukje hebben de wetenschappers de mondiale voetafdruk genoemd.
In plaats van die 1,7 hectare gebruiken we nu per wereldbewoner gemiddeld 2,8 hectare. En dat is meer dan de aarde te bieden heeft.