Andere energiebronnen in Brazilië
Waterkracht
In sommige delen van Brazilië valt er jaarlijks veel regen, vooral in het Amazonegebied. Daarom lopen er door het land verschillende grote rivieren. De Amazone is de grootste rivier. Daardoor is het op veel plekken mogelijk om stroom op te wekken in waterkrachtcentrales in die rivieren. Een van de bekendste is de Itaipu-waterkrachtcentrale (op de foto hieronder). Die bestaat onder andere uit een dam met een lengte van 7,7 km en een hoogte van 196 meter. Het is de op één na grootste waterkrachtcentrale ter wereld. Alleen de Drieklovendam in China is groter. De centrale produceert 80% van de elektriciteit voor Paraguay en 25% voor Brazilië. Hij ligt in de rivier de Paraná op de grens van Brazilië en Paraguay. Sinds zijn voltooiing in 1982 wordt hij wel beschouwd als een van de zeven moderne wereldwonderen. Het stuwmeer dat door aanleg van de stuwdam is ontstaan, heeft een oppervlakte van 1350 km² en is 170 km lang.
Waterkracht is schoon. Er ontstaat geen CO2 en vervuiling bij het opwekken van stroom uit waterkracht. Maar als je een dam in een rivier aanlegt, loopt een groot gebied voor de dam onder water. Mensen die in het gebied wonen, moeten dan verhuizen en de natuur in het gebied gaat verloren.
Aardolie en aardgas
De laatste jaren zijn bij de zuidoostkust van het land grote olievelden en een gasveld ontdekt. Daar worden al volop aardolie en aardgas uit gewonnen. Hiervan wordt een deel gebruikt in Brazilië zelf gebruikt en een deel uitgevoerd.
Kleinschalige energiebronnen
Miljoenen Brazilianen in afgelegen gebieden hebben geen elektriciteit. Die weten zich vaak te behelpen met zonneboilers, kleine windmolens, biomassacentrales en kleine waterkrachtcentrales. Ze gebruiken dus schone energiebronnen, die geen CO2-uitstoot en geen vervuiling veroorzaken.