“We liepen de school uit, en ineens stonden er soldaten om ons heen. We waren met een groep van veertig, vijftig jongens en we werden allemaal opgepakt. Het leger wil kinderen hebben, omdat ze klein, lenig, gehoorzaam en goedkoop zijn. Soms sturen ouders kinderen, jonger dan 15 jaar, naar het leger, omdat ze op deze manier ervan verzekerd zijn dat ze iedere dag een maaltijd krijgen. Wanneer het leger te veel mannen heeft verloren, haalt het kinderen weg van scholen om zo het tekort aan te vullen. Wanneer je probeert te ontsnappen, je te verzetten of wanneer je ziek wordt, word je doodgeschoten. We waren doodsbang. Onze leraren renden angstig weg.”
Jongen, anoniem, Angola
“We bleven nachtenlang wakker, wachtend op de vijand. Mijn eerste taak was het dragen van een zaklantaarn voor de volwassen rebellen. Zij vechten tegen het leger van de regering. Later moest ik meevechten. Mij werd geleerd hoe ik met handgranaten moest omgaan. Amper een maand later had ik een AK-47 en zelfs een G3.”
Een voormalig kindsoldaat uit Burundi
“In Soedan werden we verdeeld onder de mannen en ik werd aan een man gegeven die zojuist zijn vrouw had vermoord. Ik moest voor hem koken, zijn kleren wassen en zijn schoenen poetsen. Ik kreeg geen geweer, maar hielp bij het ontvoeren van de dorpelingen en het stelen van voedsel. Meisjes die weigerden vrouw van een verzetsstrijder te worden, werden als waarschuwing voor onze ogen vermoord.”
Een voormalige kindsoldate uit Oeganda