Na de Tweede Wereldoorlog en de oprichting van de Verenigde Naties legden de Britten de kwestie-Palestina voor aan de Algemene Vergadering van de VN. Daarvoor werd op 14 me 1947 de United Nations Special Committee on Palestine UNSCOP geïnstalleerd. Dit comité had 11 leden: Australië, Canada, Guatemala, India, Iran, Joegoslavië, Nederland, Peru, Tsjechoslowakije, Uruguay en Zweden.
Op 31 augustus 1947 beval het UNSCOP unaniem aan dat Groot Brittannië het mandaat over Palestina opgaf en dat het gebied zo snel mogelijk onafhankelijkheid kreeg.
Leden van UNSCOP in 1947
Ook nam het comité met een meerderheid van acht leden, Australië, Canada, Guatemala, Nederland, Peru, Tsjechoslowakije, Uruguay en Zweden een voorstel aan om in Palestina een Joodse en een Arabische staat in te richten en Jeruzalem onder internationaal bestuur te plaatsen. Drie andere leden van het comité, India, Iran en Joegoslavië waren voor de oprichting van een federale unie naar Amerikaans model, met een Arabische en een Joodse deelstaat.
Het comité werkte het bij meerderheid aangenomen voorstel verder uit en legde het voor aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Volgens dit voorstel zou een Arabische en een Joodse staat in het leven worden geroepen. Jeruzalem zou een soort stadstaat worden onder internationaal bestuur. Het plan voorzag ook in de invoering van een gemeenschappelijk monetair systeem en gemeenschappelijk beheer van de water- en energievoorziening door beide staten.
Op 29 november 1947 ging dit plan van de UNSCOP in stemming in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Van de 56 landen die aanwezig waren stemmen er 33 vóór, waaronder de VS en de Sovjet-Unie. Dertien landen stemden tegen, te weten: Egypte, Syrië, Libanon, Irak, Saoedi-Arabië, Jemen, Afghanistan, Pakistan, Iran, Turkije, Griekenland, India en Cuba. Tien landen, waaronder Groot Brittannië, onthielden zich van stemming. Thailand was niet aanwezig. Hiermee ging het plan de boeken in als Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
Toen brak er in Palestina een burgeroorlog uit. De Joodse gemeenschap in het gebied werd aangevallen door Palestijnse tegenstanders van het VN-plan. Voor hen was Resolutie 181 onacceptabel. De Joden wonnen de oorlog en vergrootten hun grondgebied door stukken grondgebied te veroveren die aan de Palestijnen waren toegewezen. Op 14 mei 1948 riep hun leider David Ben-Goerion de staat Israël uit. De volgende dag vertrokken de Britse bestuurders uit Palestina, één jaar na de oprichting van de UNSCOP.