Helpt hulp? - bron: de chinese aanpak


China voert een zeer actief beleid met betrekking tot Afrika en heeft er al veel geïnvesteerd. Het richt zich vooral op landen waar het Westen nogal wat gereserveerd tegenover staat. Denk aan Angola, dat als zeer corrupt geldt en opkrabbelt na een dertigjarige burgeroorlog, of Zambia, een land waar structurele aanpassingsprogramma’s in de jaren tachtig maar niet wilden lukken.

Structurele aanpassingsprogramma’s (S.A.P.’s) zijn plannen van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds voor ontwikkelingslanden om de economie productiever te maken en om het land te helpen bij het afbetalen van zijn schulden  De S.A.P.’s waren heel controversieel. De overheden van een ontwikkelingsland moesten bijvoorbeeld bezuinigen op gezondheidszorg, onderwijs, armoedebestrijding en op het aanpakken van de milieuproblemen en mensenrechtenschendingen. Tegenwoordig heeft de Wereldbank meer aandacht voor bijvoorbeeld het armoedeprobleem in ontwikkelingslanden.

De Chinese aanpak maakt deel uit van een omvangrijk Chinees project dat in 2013 is opgestart en Belt and Road Initiative heet. Hiermee wil China in tientallen landen infrastructuur helpen aanleggen om deze landen met elkaar en met China te verbinden.

landkaartEen overzicht van de stand van zaken in 2018 van de belangrijkste projecten van het Belt and Road Initiative

Het is een nieuwe versie van de Zijderoute, een handelsroute die China, vanaf de Oudheid tot aan de verovering van Constantinopel in 1453, via het Ottomaanse Rijk, verbond met het Midden-Oosten en het Middellandse Zeegebied.

Om het Belt and Road Initiative te financieren heeft China in 2914 een tegenhanger opgericht van de Wereldbank, de Aziatische Investeringsbank voor Infrastructuur. Deze bank verstrekt leningen aan andere landen in Azië die nieuwe spoorlijnen, autowegen, havens, enzovoort willen aanleggen, of laten aanleggen door Chinese aannemers.

Europese politici en deskundigen hebben bezwaren tegen de Chinese aanpak van ontwikkelingssamenwerking. Bijvoorbeeld omdat China voor het verlenen van de hulp geen voorwaarden stelt aan landen op het gebied van respect voor de rechten van de mens en over de omstandigheden waaronder arbeiders werken. Een ander bezwaar betreft de aanpak zelf. China sluit namelijk economische en zakelijke overeenkomsten waarbij word afgesproken dat de landen in ruil voor de hulp grondstoffen leveren aan China, zoals bijvoorbeeld aardolie.

Maar er is nog meer op die aanpak aan te merken. Kon Kelei, voormalig Soedanees kindsoldaat en nu afgestudeerd in de rechten, zei er ooit dit over:

"Europa is gegroeid door alles met eigen handen aan te pakken. De Chinezen bouwen nu een brug, wat gebeurt er als die brug straks kapot gaat? Moeten we dan weer naar China bellen? De Chinezen komen met hun eigen mankracht, en jongeren als ik kunnen slechts toekijken."

 

verwante lessen

Login Form