Journalisten en andere medewerkers van nieuwsmedia kunnen zelf bepalen wat voor nieuws ze brengen en hóe ze dat nieuws brengen, zolang ze hun werk veilig kunnen doen en zolang ze persvrijheid hebben.
Maar in oorlogstijd en in landen met een autoritair bestuur is het allerminst veilig om nieuws te brengen zoals je zelf wil. In oorlogstijd loop je kans om tijdens je werk per ongeluk of expres als doelwit te worden gebruikt. En in oorlogstijd en in een land met een autoritair regime heb je te maken met censuur en andere beperkingen bij je werk. Als je een nieuwsverhaal brengt dat je landsbestuurders niet bevalt, word je ervoor gestraft en mag je werkgever misschien geen nieuwsberichten meer verspreiden.
Zo was het ook gesteld met de nieuwsvoorziening in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen autoritaire Duitse bestuurders hier de baas waren. Het Algemeen Nederlands Persbureau, de radio-omroepen en de kranten (TV en internet bestonden nog net) moesten zich houden aan de beperkingen die de Duitse landsbestuur hen oplegde. Al het nieuws was gekleurd zoals het bestuur dat wilde.
Daar legden verzetsmensen zich niet bij neer. Die brachten eigengemaakte kranten uit om hun eigen nieuwsverhalen uit te brengen. Van deze zogenaamde oorlogskranten bestaan er enkele nog steeds als regulier dagblad, Het Parool en Trouw bijvoorbeeld.
Verzetsmensen actief in een illegale drukkerij