De ouders van mevrouw Meijs (geboren in 1927) hadden een hotel-restaurant met een toneelzaal. Meteen op 10 mei 1940, toen Duitsland Nederland binnen viel, werd een groot aantal Duitse soldaten in de toneelzaal ondergebracht. Later werd de toneelzaal als eetzaal gebruikt door Duitsers die in het dorp waren ondergebracht. Dat alles bracht nogal wat aanpassingsproblemen met zich mee voor de familie Meijs, en alttijd hing de dreiging in de lucht dat de zaak van haar ouders op last van de Duitse bestuurders gesloten zou worden. De zaak is inderdaad een half jaar lang dicht geweest omdat enkele Duitse soldaten zich in de zaak een stuk in de kraag hadden gedronken met jenever die ze zelf hadden meegebracht. De ouders van mevrouw Meijs kregen hiervan de schuld van de Duitse bestuurders en dwongen hen hun zaak te sluiten.
In de loop van de jaren werden achtereenvolgens enkele groepen Duitsers ingekwartierd. Officieren werden in het hotel gehuisvest terwijl dat de leefruimte was van de familie Meijs. De familie kreeg vergoeding voor de inkwartiering en dat was een deel van het dagelijks inkomen. Ook kreeg het gezin elke dag eten van de Duitsers.