Frank Blomsteel (geboren in 1938) leed aan astma. Tijdens Hongerwinter raakt hij ook nog ondervoed en leed hij kou omdat er weinig brandstof was om het huis warm te houden. Zo lang de oorlog nog niet afgelopen was, werd hij nog niet uitgezonden vanwege zijn kwaal en de ondervoeding. Dat gebeurde wel in september 1945, drie maanden na de bevrijding van Nederland. Toen werd hij naar een gastgezin in Zweden gestuurd. In dat land kon hij betere behandeling krijgen voor zijn astma dan in Nederland. Voordat hij in dat gastgezin kon worden opgenomen, moest hij een tijd lang in quarantaine.
Het gastgezin woonde in Malmö, was Luthers en bestond uit vader, moeder, grootmoeder en kind. De man en de vrouw werkten allebei buitenshuis. Ze hadden besloten om een tijdelijk een pleegkind in huis te nemen, dat werd Frank, omwille van hun godsdienstige overtuiging. Omdat niemand in het gezin en in de omgeving Nederlands kon praten, moest Frank wel Zweeds leren, en snel ook. Wel ervoer hij meer warmte in het gezin dan hij thuis had. In april of mei 1946 keerde Frank met tegenzin naar zijn ouderlijk huis in Schiedam terug.
Tijdens zijn verblijf in Zweden moest Frank meermalen wegens ziekte in een ziekenhuis worden ogenomen. Achteraf is hij ervan overtuigd dat zijn verblijf in Zweden en bij het gastgezin hem het leven heeft gered. Ook beschouwt hij Zweden sinds zijn verblijf als zijn tweede vaderland en heeft hij veel waardering en dankbaarheid voor het gastgezin.
Lees het interview met dhr. Blomsteel: