Aanvankelijk kwamen de Koerden vooral als gastarbeider naar West-Europa. Vanaf de jaren ‘80 zijn steeds meer Koerden uit het Midden-Oosten en Turkije als vluchteling naar Europa gekomen.
In totaal zijn het er 700.000, van wie het merendeel in Duitsland woont: ongeveer 500.000. Er zijn ook Koerden in Nederland, België, Engeland, Italië en enkele andere landen.
Ze komen vaak als asielzoekers en als ze als vluchteling zijn erkend en een verblijfsvergunning hebben gekregen blijven ze er wonen. Duitsland en Nederland verlenen van alle landen van de Europese Unie de meeste Koerden asiel. In het Verdrag van Amsterdam in 1998 is vastgelegd dat elke lidstaat van de EU naar evenredigheid Koerdische asielzoekers opneemt. Van die verdeling komt echter nog weinig terecht. Wel is het in Nederland en Duitsland voor vluchtelingen moeilijker geworden om asiel te krijgen.

Koerden in Europa moeten net als gastarbeiders uit Turkije of Marokko de kost zien te verdienen. Ze werken bij bedrijven, drijven winkels en restaurants, geven les aan een school, kortom doen alles wat andere Europeanen doen om hun brood te verdienen.
Ook profiteren ze van allerlei vrijheden die voor mensen in een democratie heel gewoon zijn maar voor de meeste Koerden beslist niet. Zo kunnen ze eigen verenigingen oprichten, dans- en muziekgroepen, kranten en andere media. Ze hebben zelfs in Londen een eigen TV-station MED-TV genaamd, gekoppeld aan een Belgische website. MED-TV is in april 1999 uit de lucht gehaald. De zender zou de Koerden in Turkije en in Europa teveel hebben aangezet tot geweld tegen Turken volgens de Britse regering.

Koerdische vluchtelingen en Koerden in het algemeen krijgen vaak grote sympathie in Europa. De aanleiding is dan steevast het optreden van de Turkse regering tegen de PKK of dat van Iraakse troepen tegen de Koerden in dat land. Vooral mensenrechten-organisaties als Amnesty International luiden dan de alarmklok en vele mensen in Europa zijn dan bereid om Koerdische asielzoekers op te nemen.
Maar de sympathie is niet altijd groot en ook niet onverdeeld. Vooral in Duitsland en Nederland wonen veel Turken. Die denken wel anders over het optreden van de regering in hun land tegen de PKK dan de Europeanen die opkomen voor de Koerden. Net als de Turkse regering vinden veel Turken in Europa dat de PKK een terreurbende is. Als Koerden demonstreren tegen het optreden van de Turkse regering tegen de PKK is de kans groot dat Turken een tegen-demonstratie houden. Dan kan er gemakkelijk een vechtpartij tussen beide groepen demonstranten ontstaan. Ook vele niet-Turken, Duitsers vooral, zijn zo over de PKK gaan denken toen de PKK in 1995 aanslagen pleegde op Turkse restaurants, reisbureau's en andere bedrijven in Duitsland. Ook de Duitse regering vindt dat de PKK zich (teveel) aan terrorisme schuldig maakt en heeft de PKK verboden.

De spanning tussen Koerden en Turken wordt nog groter als PKK-leider Öcalan in 1999 door Turkse agenten in Kenia wordt gearresteerd en naar Turkije wordt overgebracht. Koerden in heel Europa demonstreren op aanwijzingen die ze van MED-TV krijgen en in Duitsland breken vechtpartijen uit tussen Koerden en Turken.
Het ziet er voorlopig niet naar uit dat de Koerdische vluchtelingen allemaal naar hun vaderland teruggaan. De strijd tussen de PKK en de Turkse regering duurt voort en die kan wat de Koerden betreft alleen eindigen als in het zuidoosten van Turkije een onafhankelijk Koerdistan wordt gesticht. Maar ook Irak blijft nog te onveilig voor de Koerdische vluchtelingen die daar vandaan zijn gekomen.