Honger in Ethiopië

We hebben uitspraken van mensen in Ethiopië voor jullie uit twee reeksen interviews gehaald.
Voor de eerste reeks interviews is een verslaggever naar het dorp Endo Kindo in de regio Woleita, zo'n 350 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Addis Ababa van Ethiopië, gereisd.

Worana, een bezoeker die over is uit een naburige stad
"Het is moeilijk voor de mensen hier om te begrijpen waarom er zo vaak een droogte is. Ze weten dat het nu zou moeten regenen en dat doet het niet. Ze weten niet waarom de regens uitblijven. Ik denk dat er meer hitte is, meer woestijn. We hebben elk jaar een tekort aan regen en je kunt zien dat zelfs de grote bomen het niet meer redden. Dit woestijnachtige klimaat zorgt ervoor dat het niet meer normaal regent. Ik weet dat de droogte in het verleden iedere tien jaar voorkwam, daarna iedere vijf jaar en de laatste jaren zijn de regens continu uitgebleven.
Deze kabella (dorp) ziet er groen uit. De mensen noemen dit het ‘groene hongergebied', omdat zelfs als het land droog is, er bomen groeien. Maar omdat de regens zijn uitgebleven is het land niet ontgonnen. In 1984, tijdens de grote hongersnood, was er ook geen eten, maar hadden de mensen nog geld om eten te kopen. Maar omdat de droogte nu al drie jaar duurt, is al het vee al verkocht en hebben de mensen geen geld meer."

Matuto Mune, boer, 42 jaar en vader van acht kinderen
"Als kind vertelde mijn vader mij dat we van het kleine stukje grond dat we hadden genoeg voedsel konden krijgen. Maar sinds mijn 15e heb ik alleen maar slechte zaken gezien. De oogst is minder geworden en ieder jaar is er een voedseltekort. Toen ik mijn vader hiernaar vroeg, zei hij dat er niet genoeg regen valt en dat het land niet vruchtbaar genoeg meer is. De bevolking groeit en tot voor tien jaar was het land gratis te gebruiken, maar nu is veel land bedekt met huizen. Iedere generatie wordt het beschikbare land kleiner.



Drie jaar geleden had ik meer dan tien koeien en veel kippen, maar nu heb ik nog maar zes kippen en drie koeien. Een van de koeien is zo zwak dat het haast niet meer rechtop kan staan en zij binnenkort zal sterven. De gezonde koeien kan ik verkopen, maar drie jaar geleden zou ik nog 500 birr (+ € 90,-) voor een koe krijgen, maar nu nog maar 50 birr (+ € 9,-). De koeien zijn trouwens zo dun dat niemand ze meer wil hebben; ook koopt niemand meer een koe omdat niemand nog voer voor een koe kan betalen."

Matuto's zoon van 9
"Mijn lerares heeft gevraagd of ik een tekening wil maken van het dorp. Op deze tekening zie je een kip, een leeuw en een os. In de tekening zien ze er weldoorvoed uit. Dat wilde mijn lerares zo."

Demisso Dalacho, burgemeester van het dorp
"In de laatste twee weken zijn 34 kinderen en twee volwassenen overleden. Sommige kinderen uit de buurt konden vandaag niet naar het dorp komen om de dokters te bezoeken, omdat ze te zwak waren om te lopen. Voorheen stierven de mensen aan ziektes, nu sterven ze van de honger. We hebben hulp nodig. Omdat er geen gras voor de koeien is, sterven ook de dieren. We vragen u dringend om ons zo snel mogelijk te helpen."

Victor Ferriera, voedingsdeskundige van Concern (een Ierse hulporganisatie)
"Toen wij hier aankwamen, had ik het gevoel dat we te laat waren om sommige kinderen nog te kunnen helpen. Wij waren te laat, maar de journalisten waren te vroeg om de echte gevolgen van hongersnood te kunnen zien. In dit dorp is 50% van de kinderen zeer ernstig ondervoed. Ik vrees we voor hen nog maar weinig kunnen doen. De rest van de mensen lijdt aan chronische ondervoeding, op het randje van ernstige ondervoeding die kan leiden tot de hongerdood. De distributie van voedsel moet snel op gang komen, om meer scènes zoals we vandaag gezien hebben te voorkomen."


De tweede reeks interviews is ontleend aan de website http://www.mountainvoices.org:

Ayichesh, vrouw - hoofd van het gezin, 28 jaar
"Voedselproductie? Welke voedselproductie? Er is niets! Vroeger oogstten ze grote hoeveelheden wasera (graansoort) en hadden we veel voedsel tot onze beschikking. Tegenwoordig houden we ons in leven met een blikje vol dagusa (gierst) en gerst die elders wordt gekocht. Welke landbouwproducten kun je tegenwoordig nog in onze buurt vinden?"

Zewde, huisvrouw, 38 jaar
"Op dit moment is er te weinig om zowel de mensen als het vee te voeden... Je kunt niet eens een eetbare wortel vinden, omdat de zon alles heeft verzengd. Het is tegenwoordig 'ieder voor zich en God voor ons allen'. Iedereen weet dat het land veranderd is."

Mekonen, priester, 72 jaar
"Onlangs vertelde ik de ambtenaar van de gezondheidsdienst dat ik maagpijn had en ik vroeg hem om een injectie. Hij keek me aandachtig aan en begon toen hard te lachen. Toen ik hem vroeg waarom hij me uitlachte, antwoordde hij dat mijn ziekte honger was en niets anders. Hij sprak de waarheid."

Yekaba, boerin en hoofd van het gezin, 25 jaar
"Als een familie twaalf percelen landbouwgrond had, lieten ze er zes een jaar lang braak liggen omdat de oogst van de andere zes percelen genoeg was om de familie te voeden. Nu ontginnen we hetzelfde stukje land steeds opnieuw en gaat de opbrengst elk jaar acheruit."

Yaregal, een boer die getrained is in het houden van bijen, 41 jaar
"Onze mensen werken hard en hebben veel voorbereidingen getroffen om de grond te irrigeren, maar de waterbronnen drogen op. Je vindt in de plaats Warkaye vijf- tot zesduizend koffiestruiken die groeien dankzij irrigatie en de boeren hebben er veel voordeel van, maar het water raakt op. Als er geen tekort aan water zou zijn, zouden we hier papaja's, citroenen, sinaasappelen en bananen kunnen kweken."

Melese, boer, 45 jaar
"Er worden in een gezin te veel kinderen geboren en de moeder kan ze niet goed voeden. Als ze beginnen te zeuren om voedsel, gaat ze haar kinderen haten en verlaat ze het huis om bij iemand anders te gaan werken. Een belangrijke reden voor ruzie tussen echtelieden is het tekort aan voedsel voor de kinderen. Uiteindelijk loopt het huwelijk spaak en verhuist iedereen."

Itiye, traditionele vroedvrouw, 58 jaar
"Ik hoop dat mijn kinderen de zaden goed gebruiken die de regering hen gegeven heeft en dat ze fruit kunnen kweken, het bos beschermen en zichzelf kunnen onderhouden in plaats van te moeten werken voor anderen. Ik zou willen dat ze die vodden kunnen weggooien en betere kleren kunnen gaan dragen, en in huizen leven met een dak van golfplaten. "