Als iedereen gelijkwaardig is, dan is het niet logisch dat de één over de ander kan beslissen. Maar allemaal voor onszelf, of allemaal in overleg, dat gaat ook niet werken. De beste oplossing lijkt dan dat we allemaal samen beslissen aan wie we de macht afstaan en dan ook nog tijdelijk. Als het ons niet bevalt kunnen we weer iemand anders aanwijzen. Dat is de essentie van democratie. De details en uitwerkingen van democratische systemen kunnen van elkaar afwijken, maar in beginsel komt het daarop neer.

Dictaturen staan daar lijnrecht tegenover. Het is in theorie best mogelijk dat een dictator het beste voor heeft met de inwoners van zijn land. Misschien wéét hij of zij ook wel wat het best voor ons is, beter dan we dat zelf weten. Maar we hebben er geen zeggenschap over en we kunnen een dictator niet wegsturen. Ook dictaturen heb je in soorten en maten maar onvrijheid en onderschikking aan de dictator zijn terugkerende elementen. En uiteindelijk krijgen de mensen die onder een dictatoriaal juk leven er zo genoeg van dat ze hun angst verliezen en verandering afdwingen. Dat zie je op dit moment massaal gebeuren in de Arabische wereld en eerder in Oost-Europa en in Latijns-Amerika. Meer en meer dictators komen zonder werk te zitten.

Deze editie van Ander Nieuws gaat over kiezen voor democratie. In verschillende landen zetten mensen hun leven op het spel voor democratische veranderingen. Op andere plaatsen hebben mensen niet eens zin om hun democratische rechten uit te oefenen en de gang naar de stembus te maken. Tegen een dictator kun je in verzet komen, maar hoe zit dat in een democratie? Kun je wel verzet plegen tegen een democratisch genomen beslissing?