Leni is geboren in 1923. Bij het uitbreken van de oorlog is zij 17 jaar. Zij was een winkeliersdochter uit Rotterdam.
"Ik was samen met een van mijn nichtjes wezen dansen in Parkzicht en toen was er afweergeschut en ging de tram niet verder." Het brutale nichtje sprak twee Duitsers bij de tramhalte aan en zei: "Hebben jullie geen zin om een ijsje met ons te eten."
Leni had er eigenlijk geen zin in, maar ging toch met haar nichtje mee. Daarna heeft een van de twee haar naar huis gebracht en haar gevraagd of hij haar nog eens mocht zien. Van het een kwam het ander.
Zij was pas zeventien en de Duitser maakte na korte tijd een einde aan hun relatie. Hij zei: "Ik dacht: ik vind de verantwoordelijkheid zo groot, want je weet nooit hoe het afloopt, het heeft in deze tijd geen zin om een serieuze relatie te beginnen. Maar dat heeft drie dagen geduurd. Toen ben ik weer teruggegaan en heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Ik dacht: als ik doodga, dan krijgt ze nog altijd een weduwerente."
Zo vierden zij hun verloving al kort na hun kennismaking.
Ze gingen samen regelmatig uit in Den Haag, en hij verwisselde dan zijn uniform voor burgerkleren om niet herkend te worden. Vrij snel daarna werd hij overgeplaatst, maar ze hielden contact. Ze moesten drie jaar wachten voor ze mochten trouwen. Zijn compagniechef was tegen het huwelijk: "Als ik het zou moeten beslissen, zou ik het niet toestaan."
Leni: "Toen m'n man weer wegging, heb ik me helemaal niet met Duitsers of zo bemoeid. Want je was verloofd en dan hoorde je thuis te zijn."
Van hogerhand kregen ze uiteindelijk toestemming en konden ze trouwen in mei 1943. Dat ging met de handschoen, haar echtgenoot was gestationeerd op Kreta. Leni: "Ik moest naar voren komen om te tekenen. Ik heb niet eens 'ja' gezegd en heb wel drie keer gevraagd: 'Ben ik nu getrouwd?'" Haar echtgenoot moest bij de commandant in Kreta tekenen, maar kreeg geen verlof.
Na haar huwelijk in 1943 vertrok ze op bevel van de Duitsers naar Duitsland.
Na de capitulatie van Duitsland hoorde ze niets meer van haar echtgenoot en dacht dat hij gesneuveld was. Ze ging terug naar Nederland en werd meteen opgepakt en opgesloten. Ze vroegen haar: "Hoe komt het dat jij zomaar naar Duitsland mocht, vuile hoer?" Ze wilden haar met haar kind terugsturen naar Duitsland. Na zes weken in de gevangenis regelde haar moeder een advocaat voor haar. Die zei toen tegen haar moeder: "Het enige wat ze kan doen is scheiden." Leni stemde toe. Als gescheiden vrouw mocht ze in Nederland blijven.
Kort na de scheiding ontving ze bericht dat haar ex-man in Joegoslavië krijgsgevangen was genomen. Toen hij vrij kwam, pendelde ze enkele jaren heen en weer tussen Nederland en Duitsland. In 1953 trouwde ze opnieuw met de liefde van haar leven en ging het echtpaar in Duitsland wonen.