Rem Koolhaas is een Nederlandse architect. In 2008 heeft hij in opdracht van de Nederlandse Stichting voor Natuur en Milieu en de Coöperatieve Zeekracht het Masterplan Zeekracht opgesteld.
Wat houdt dat plan in?
Toen hij dat plan maakte, stonden er in de Noordzee al windmolens, onder meer voor de kust van Denemarken. Samen konden ze tot 4.000 Megawatt stroom opwekken. Koolhaas wilde er nog een groot aantal bij laten bouwen. Zie zouden in parken bij elkaar staan. Die parken moesten een ring vormen langs de kust van de landen die aan de Noordzee liggen. Dat zijn Noorwegen (géén lid van de EU), Denemarken, Duitsland, Nederland, België, Frankrijk en Groot-Brittannië (vanaf 2020 geen lid meer van de EU). Deze parken zouden niet alleen stroom leven aan de landen rond de Noordzee. Ook andere landen van de EU zouden stroom krijgen uit die parken. Die parken zouden namelijk maximaal 13.400 Megawatt stroom leveren. Dat is te danken aan de harde westenwind die vaak boven de Noordzee blaast. (Ter vergelijking: met alle olie die in Koeweit, Irak, Iran en alle andere landen rond de Perzische Golf gewonnen wordt kan 11.300 Megawatt worden opgewekt.)
Voor het bouwen van de ring van windmolenparken moest volgens Koolhaas wel veertig jaar worden uitgetrokken. Ook zou het tientallen miljarden euro kosten om het plan uit te voeren. Het is een klus die niet door één land kan worden geklaard maar wel door een groep landen, of door de EU.
Of het hele plan wordt uitgevoerd, valt nog niet te zeggen. Wel zijn er na 2008 rond en op de Noordzee nieuwe windmolenparken gebouwd, waaronder het Prinses Amalia Windpark hieronder.
