Bron: de nieuwe toren van Babel

Volgens het Oude Testament (een van de twee delen van de christelijke Bijbel) spraken alle volkeren vroeger één taal. Het boek Genesis vertelt hoe deze 'eentalige' mensen de toren van Babel -een machtige tempeltoren- wilden bouwen. Ze hoopten zo de hemel te kunnen bereiken om rechtstreeks met God te spreken. Om ze te straffen voor hun deze arrogantie, zorgde God ervoor dat ze elkaar niet meer konden verstaan. Elke groep sprak een andere taal, en het bouwen werd een chaos. Dat heet nu nog een 'Babylonische spraakverwarring'.

Een van de uitgangspunten van de EU is dat iedere taal even belangrijk is, in het Europees Parlement mag ieder lid discussiëren of toespraken houden in de eigen moedertaal.

In 2007 kwam met de toetreding van Bulgarije en Roemenië het totaal aantal talen binnen de EU op 23. Het plaatst de Unie voor een enorme hoeveelheid vertaalwerk. Want er is afgesproken dat er voor iedere taal een vertaling voorhanden moet zijn. Dat betekent dat er maar liefst 506 soorten vertalingen mogelijk moeten zijn. Van Fins naar Tsjechisch, van Spaans naar Italiaans of van Bulgaars naar Frans en omgekeerd, om maar eens wat mogelijkheden te noemen. In de praktijk kan dat flinke problemen opleveren. Want waar vind je een tolk die een toespraak in het Grieks naar het Sloveens kan vertalen of die vloeiend Litouws èn Hongaars spreekt? Om dit probleem aan te pakken maakt het Europese Parlement gebruik van vertraagde vertalingen. Hierbij wordt een toespraak eerst in één taal vertaald, bijvoorbeeld in het Engels en daarna vanuit het Engels in de andere talen.

Het lijkt een prima recept voor een Babylonische spraakverwarring. Vooral als de eerste vertaler een fout maakt, die vervolgens door de andere vertalers wordt overgenomen. Door deze vertraagde vertalingen is het moeilijk een sprankelend debat te houden. Al dit vertaalwerk kost ook een hoop geld. Alleen al voor het Europees Parlement werken er zo'n duizend vertalers en nog eens hetzelfde aantal werkt voor andere EU-instellingen.

De kosten van al die betalingen bedragen meer dan 1 miljard euro (€ 1.123.000.000). Sommige Europarlementariërs vragen zich daarom af of het toch niet verstandiger is om een officiële EU-taal in te stellen. Engels lijkt voor de hand te liggen, omdat het de meest gesproken taal naast de moedertaal is. De Fransen verzetten zich echter fel tegen deze suggestie.