Bron: magneetzweeftrein

Een magneetzweeftrein zweeft door middel van een magnetisch veld boven een baan. Deze techniek wordt in het Engels aangeduid als 'magnetic levitation', magnetische opheffing of kortweg maglev.

De magneetzweeftrein werkt met hele grote elektromagneten. Deze zitten zowel onder de trein zelf als in de baan. Een magneet heeft twee uiteinden. De Noord- en Zuidpool. Als je twee magneten bij elkaar houd merk je dat ze elkaar óf aantrekken óf afstoten. Een Noord en Zuidpool bij elkaar trekken elkaar aan en twee dezelfde polen bij elkaar stoten elkaar af.

De Transrapid

Als je gebruik maakt van deze basisprincipes kun je er allerlei dingen mee doen. Bij de Transrapid op de foto zitten de magneten om praktische redenen onder de baan. De trein zit als het ware om de baan geklemd. Door een boel hele sterke magneten van verschillende polen, die elkaar afstoten, zweeft de trein.

In beweging zetten is ook makkelijk: je laat een paar magneten in de baan van pool verwisselen (door de stroom de andere kant op te laten lopen) waardoor ze elkaar beginnen af te stoten. Doe je dit aan de achterkant van de trein, dan duw je de trein weg. Zo werkt dus simpel gezien de Transrapid.

De techniek van de magneetzweeftrein stamt uit 1935 en staat op naam van de Duitse ingenieur H. Kemper. De uitvinding van de magneetzweeftrein door H. Kemper in 1935 zou nooit hebben kunnen gebeuren zonder het werk van Nikola Tesla eind 19e eeuw. Tesla is de uitvinder van onder andere wisselstroom en de elektromotor.

De Transrapid is ontwikkeld door Siemens in Duitsland. Sinds eind 2003 zweeft de trein in China van het centrum van Shanghai naar de luchthaven van Shanghai.
In Nederland is ook gedacht aan een magneetzweeftreintraject. Er zijn plannen gemaakt om een verbinding te maken van Amsterdam door de Flevopolder en de Noordoostpolder naar Friesland en Groningen. Daar zal aansluiting moeten volgen naar Hamburg en Berlijn in Duitsland. Het is de vraag of deze magneetzweeftrein er ooit komt, want het is nogal duur.