De Veiligheidsraad is een belangrijk onderdeel, een orgaan, van de Verenigde Naties. De vergaderingen van deze raad vinden altijd plaats in New York.
De Veiligheidsraad heeft vijftien leden. Vijf daarvan zijn de zogenaamde permanente leden; zij blijven altijd lid. De permanente leden zijn China, Frankrijk, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. De tien andere leden zijn twee jaar lid. Het ene jaar worden er vijf door de Algemene Vergadering gekozen, het andere jaar de andere vijf. Van die tien landen komen er drie uit Afrika, twee uit Azië, twee uit Latijns-Amerika, één uit Oost-Europa en twee uit de andere delen van de wereld. Van die twee is er altijd één een West-Europees land (en soms dus twee). Van de Afrikaanse en Aziatische landen is er altijd één Arabisch land lid. Dat is er de ene keer een uit Afrika, de andere keer een uit Azië. Als het nodig is, kunnen niet-permanente leden meedoen aan vergaderingen van de Veiligheidsraad.
De hoofdtaak van de Veiligheidsraad is het handhaven van de vrede en de veiligheid in de wereld. Dit kan bijvoorbeeld door een vredesmacht te sturen. Zo’n VN-vredesmacht is er aanwezig in opdracht van de Veiligheidsraad, zoals in Sierra Leone. Verder kan de Veiligheidsraad in resoluties oproepen doen aan een of meerdere landen. In zo’n resolutie staat dan wat dat land of die landen moeten doen om hun conflict of oorlog te beëindigen. Maar de ruziënde of oorlogvoerende landen leggen een resolutie van de Veiligheidsraad nogal eens naast zich neer. Bovendien is het niet altijd gemakkelijk voor de Veiligheidsraad om een resolutie aangenomen te krijgen in zijn vergaderingen. De vijf permanente leden hebben namelijk het recht van veto. Zelfs als er maar één permanent lid zijn veto over een resolutie uitspreekt, dan wordt die hoe dan ook niet aangenomen. Ook al willen alle andere leden hem wel aannemen. Dit kan het werk van de Veiligheidsraad belemmeren. Daarom gaan er af en toe stemmen op om het vetorecht af te schaffen.