“Leven in woestijnen is voor mensen zo goed als onmogelijk. Een uitzondering vormt het leven rond oasen. Daar is water en begroeiing en de mogelijkheid om landbouw te bedrijven en in de levensbehoeften te voorzien. Daarbuiten kunnen mensen slechts kortere tijd overleven als 'doortrekkers' in de woestijn mits ze voldoende water en voedsel bij zich hebben. Dit zijn tegenwoordig vaak toeristen die onder begeleiding van deskundigen trektochten maken van oase naar oase en van stad naar stad.
Ook zijn er nog steeds (traditionele) handelskaravanen met kamelen en dromedarissen, maar lang niet zo veel meer als vroeger. Veel nomaden hebben inmiddels de beschikking over auto's of hebben hun bestaan als nomade opgegeven.

Leven in de woestijn is bijna niet mogelijk voor de mens. Daarom wonen de meeste mensen sinds jaar en dag vooral in de overgangsgebieden rond woestijnen. Die noemen we vaak halfwoestijnen of woestijnsteppes. We noemen ze ook wel droge gebieden. In deze gebieden is vaak nog (nomadische) veeteelt en akkerbouw mogelijk.
 
Deze droge gebieden, de leefgebieden van honderden miljoenen mensen, worden nu wereldwijd bedreigd door verwoestijning: het onvruchtbaar worden van land door woestijnvorming.