In de Tweede Wereldoorlog werden mannen opgeroepen voor het front. Naar mate meer en meer mannen in Amerika naar het front werden gestuurd, ontstond er een tekort aan fabriekarbeiders. De Amerikaanse regering nam twee maatregelen. De eerste maatregel was een verbod op stakingen. De tweede maatregel was het stimuleren van de aanwezigheid van vrouwen op de werkvloer, iets wat voorheen alleen voor mannen was weggelegd.

 

Geraldine Doyle is in 1942 18 jaar oud. Ze gaat werken voor de American Broach & Machine Co. Haar foto (hierboven links) werd gebruikt als model voor een reclamecampagne om meer vrouwen in de fabrieken te krijgen.  Doyle speelde cello en was als de dood dat er iets met haar handen zou gebeuren door een van de fabriekmachines waar ze mee moest werken. Ze nam binnen enkele maanden al ontslag en nam een andere baan aan. Doyle wist niet dat haar poster gebruikt werd voor de wervingscampagne om meer vrouwen in de fabriekshallen te krijgen. Pas in 1984 ontdekte haar dochter dat haar moeder model voor de campagne uit 1942 had gestaan.

Veertig na de oorlog werd de 'We Can Do It'-campagne herontdekt en werd ze symbool voor de gelijkheid van vrouwen op het werk.

Het ironische is dat na de oorlog in 1945 vrouwen weer massaal ontslagen werden zodat de mannen die van het front terugkeerden hun banen weer konden opnemen.
En nu, na de Tweede Feministische Golf (1965-1990), hoe is het nu met gelijkheid van vrouwen? Is de gelijkheid van mannen en vrouwen al een feit of kost het nog wat tijd?

De opdracht bestaat uit meer delen:
1) Bekijk eerst de bronnen. Doe daarna de Vrouwenrechtenquiz en trek jullie eigen conclusies..
2) Zoek uit wat er moet gebeuren om ervoor te zorgen dat vrouwen meer zeggenschap krijgen over hun eigen leven en gelijke rechten krijgen?
3) Stel een petitie op voor of tegen meer vrouwen aan de top van bedrijfsleven en politiek

Tip: In het Arsenaal kun je suggesties vinden voor een petitie.