|
De term lagelonenland wordt gebruikt voor die landen waar de productie van goederen (veel) goedkoper kan worden gedaan dan in West- Europese of Amerikaanse landen, doordat de loonkosten beduidend lager liggen dan in de westerse samenlevingen. Het verschuiven van productie naar lagelonenlanden is een ontwikkeling die bij globalisering hoort.
Lagelonenlanden zijn geen fenomeen van de laatste tien jaar. Al in 1960 kreeg de Nederlandse textielindustrie het moeilijk. Productie verplaatste zich in deze vroege fase eerst naar landen als Turkije en naar landen in Noord-Afrika. Later werden ook deze landen relatief duur (terwijl tegelijkertijd internationale transportkosten verder afnamen) en verplaatsten (delen van) productie zich verder naar het Oosten.
Ondanks de bijkomende transportkosten, zijn de eindproducten toch goedkoper dan wanneer ze in ontwikkelde economieën gemaakt zouden zijn. Lagere loonkosten komen tot stand wanneer de arbeidsproductiviteit per gewerkt uur (de opbrengsten) hoger ligt dan het (lagere) uurloon. In sommige gevallen betreft het derde-wereldlanden waar ook kinderarbeid plaatsvindt. In het merendeel van de lagelonenlanden en in het merendeel van de industrieën is kinderarbeid echter niet de doorslaggevende kostenverlagende factor; lagere kosten van levensonderhoud, minder uitgaven aan gezondheidszorg en een informeel pensioenstelsel dat gebaseerd is op de toekomstige verdiensten van het eigen nageslacht leiden allemaal tot structureel lagere lonen, ook bij goede werkcondities.
Bron: Wikipedia
|
