ja_mageia

In 1954 tekenen Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen het Statuut. Daarmee worden deze kolonies delen van het Koninkrijk der Nederlanden en krijgen ze zelfbestuur.
Langzaam wordt duidelijk dat Suriname helemáál onafhankelijk zou worden. Lang niet alle Surinamers zijn daar blij mee. Velen van hen willen naar Nederland want ze zijn bang dat het na de onafhankelijkheid slecht zal gaan met de economie van Suriname.
Hindoestanen (afstammelingen van Indiase arbeiders die naar Suriname waren gekomen) zijn bovendien bang dat de Creolen het in Suriname voor het zeggen krijgen. Dat zij, de Hindoestanen, weinig in de melk te brokken zouden hebben. De Creolen vormen in Suriname de grootste bevolkingsgroep.
Nog vóór de onafhankelijkheid in 1975 is uitgeroepen verhuizen veel Surinamers naar Nederland. Ook na de onafhankelijkheid doen veel Surinamers dat. Nederland en Suriname hebben bij de onafhankelijkheid afgesproken dat alle Surinamers niet alleen een Surinaams paspoort krijgen, maar nog vijf jaar lang hun Nederlandse paspoort mogen houden, om precies te zijn tot 25 november 1980. Dat geeft hen gedurende die periode het recht om zich in Nederland te vestigen.

Bijna de helft van de Surinaamse bevolking maakt van deze regeling gebruik.