Bron: hoe we aan de mensenrechten komen |
Op 1 september 1939 valt Duitsland buurland Polen binnen. Dat is het begin van de Tweede Wereldoorlog. De Verenigde Staten van Amerika houden zich lange tijd afzijdig, totdat de Japanners op 7 december 1941 Pearl Harbor, een belangrijke marinehaven op Hawaii, aanvallen. Diezelfde dag nog verklaren de VS de oorlog aan Japan en Duitsland.
President Roosevelt van de Verenigde Staten heeft vóór die aanval wel al nagedacht over de oorlog en hoe de wereld ná de oorlog er uit zou moeten zien:
* Alle volken moeten hun eigen regering kunnen kiezen. * Alle landen moeten kunnen beschikken over de grondstoffen van de wereld. * Landen mogen geen geweld gebruiken bij hun onderlinge ruzies.
Roosevelt wil dat na afloop van de Tweede Wereldoorlog alle landen van de wereld gaan samenwerken om de vrede te bewaren. Op 1 januari 1942 gebruikt hij voor het eerst in een toespraak de term ‘Verenigde Naties’. Hij organiseert in 1943 een geheime bijeenkomst in Teheran waar hij zijn plan om de Verenigde Naties op te richten toelicht.
Op 9 mei 1945 eindigt de oorlog als de Russen en Amerikanen Berlijn innemen. Nog in datzelfde jaar richten vijftig landen, waaronder Nederland, de Verenigde Naties op. Een van de manieren om de vrede te handhaven, is er voor te zorgen dat alle mensen van de wereld beschikken over bepaalde rechten. De vrouw van president Roosevelt, Eleanor Roosevelt, wordt voorzitter van een commissie die een mensenrechtenverklaring moet opstellen. Na drie jaar vergaderen en veel compromissen sluiten, is het zover. Op 10 december 1948 wordt de ‘Universele Verklaring van de Rechten van de Mens’ aangenomen. Voor het eerst beschikt de mensheid over een document waarin alle rechten die de mens heeft op papier staan. Alle landen die lid zijn van de Verenigde Naties onderschrijven de verklaring.
Een promotiefoto van de VN uit 1948 over de UVRM
Iedereen heeft sinds 1948 mensenrechten. Alle landen hebben beloofd zich eraan te houden. Dan zou je verwachten dat mensenrechtenschendingen niet meer voorkomen. Jammer, maar helaas. Was het maar zo simpel. In theorie is alle mooi geregeld, maar de praktijk is toch anders. In zo'n 140 landen worden de mensenrechten nog regelmatig geschonden. We hebben vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst, maar ongeveer één miljoen mensen zitten op dit moment in de gevangenis omdat ze in de ogen van hun machthebbers de verkeerde mening, politieke voorkeur of godsdienst hebben. Velen van hen worden gemarteld. Ook lopen ze gevaar de doodstraf te krijgen; die bestaat immers nog in zo'n negentig landen. En elk jaar slaan vele miljoenen mensen op de vlucht, uit angst voor vervolging, vanwege oorlog, hongersnood of natuurgeweld. Papier is geduldig, zegt een Nederlands spreekwoord. Dat geldt zeker ook voor de mensenrechten.
|