De Kruistochten
Tussen 1096 en 1290 probeerden Europese ridders en soldaten Palestina te veroveren. Het initiatief werd meestal genomen door de paus. De eerste vijf Kruistochten volgden op zijn oproep. Op de afbeelding links zie je paus Urbanus II, die in 1095 de eerste Kruistocht predikte. Hij besloot een oproep daartoe met de woorden 'Deus Io Volt!' (God wil het). En dat werd de strijdkreet van de latere kruisvaarders.
Ze gingen op pad om Bethlehem, Jeruzalem en Nazareth in handen krijgen, de heiligste plaatsen van het christendom. In 1098 werd Jeruzalem ingenomen. Het bericht van deze overwinning kwam pas in 1099 aan in Rome, vlak na de dood van Urbanus II. Hij heeft het nooit geweten.
Het lukte de kruisvaarders niet Palestina definitief te veroveren. Na de laatste Kruistocht maakte het gebied weer deel uit van het islamitische rijk.
De Kruistochten werden gezien als rechtvaardige oorlogen. Een rechtvaardige oorlog had in die tijd drie kenmerken:
- de oorlog wordt uitgeroepen door een wettelijke autoriteit (de paus).
- de oorlog heeft een rechtvaardig doel (de bevrijding van Jeruzalem).
- de oorlog wordt met een goede bedoeling uitgevochten (de kruisvaarders vochten met godsdienstige bedoelingen).